نگاهی مردم شناختی به نقش عشایر در توسعه گردشگری (نمونه موردی ایل زوله، استان کرمانشاه)

تحقیق پیش رو با هدف بررسی مردم شناختی عشایر ایل زوله و نقش آن در گردشگری استان کرمانشاه انجام گرفته است. در این تحقیق سعی شده است تا خرده فرهنگ های مربوط به آداب و رسوم سنتی مردمان این ایل و شیوه زندگی آنها مورد بررسی قرار گیرد. عشایر هر منطقه با توجه به شیوه و سبک زندگی مختص به خود، دارای پتانسیل ها و جاذبه های فرهنگی و مردم شناسی فراوان هستند. این شاخصه های عشایر را می توان از مهره ها ی اصلی و محوری در جهت توسعه گردشگری کشور مورد توجه و سرمایه گذاری قرار داد. قرنهاست که عشایر در مناطق مختلف در حال کوچ هستند و در مسیر خود جلوه هایی از زیبایی و اتحاد را به نمایش می گذارند که برای هر بیننده ای تماشایی و قابل توجه است. ای تحرکات و پویایی بین انسان و دام بخش مهمی از طبیعت و محیط زندگی را تشکیل داده که باعث بوجود آمدن مناظر مهم گردشگری در هر منطقه می شوند. طبق مطالعات و بررسی های صورت گرفته از مردم ایل زوله به معرفی شیوه ی زندگی و امرار معاش آنها پرداخته ایم و در جاهایی به معرفی وسایل و ابزار مورد استفاده و نوع زندگی آنها پرداخته شده است. چراگاههای سرسبز و آب فراوان سبب گردیده تا برخی از عشایر کرمانشاه، منطقه ی بیستون را از گذشته های دور تاکنون مورد توجه قرار دهند و باعث شکل گیری فرهنگ های مهمی در این منطقه شده اند. با توجه به بررسی های به عمل آمده در میان این ایل نتیجه گرفتیم که طی سالهای گذشته تاکنون تغییرات زیادی در بین باورهای جامعه ی عشایری به وجود آمده که بر سبک زندگی آنها نیز تاثیر گذار بوده است. پژوهش حاضر حاصل بررسی های میدانی در میان عشایر منطقه بوده که نگارنده شخصا در میدان تحقیق حضور داشته و به بررسی های میدانی پرداخته است. هدف اصلی این پژوهش شناسایی و معرفی نقش عشایر در جامعه می باشد.

کلیدواژه ها:

مردم شناختی ، ایل زوله ، گردشگری ، خرده فرهنگ ، جامعه عشایر