نقش اعتقادات و باورها در سیاستگذاری جهانگردی در ایران

جهانگردی صنعتی است که باعث رونق اقتصادی (درآمدزایی، ایجاد شغل و ...) کشورها می شود به همین خاطر کشورهای سعی می کنند سیاستهای درستی در زمینه ی جهانگردی وضع کنند که در آن به توسعه برسند. نمونه ی موردی این تحقیق ایران می باشد و هدف از این تحقیق نقش باورها و اعتقادات مردم در سیاستگذاری های جهانگردی و تاثیر آنها بر تعداد جهانگردان می باشد. پدیده گردشگری از سالها قبل در ایران وجود داشته و در دوره ی بعد از انقلاب به دلیل وجود جنگ و ناامنی در کشور، محدودیت روابط سیاسی و اتخاذ سیاستهای جدید در زمینه ی جهانگردی در ایران تعداد جهانگردان کاهش یافت. ایران از نظر جاذبه های جهانگردی جزء ده کشور برتر جهان می باشد دارای جاذبه های تاریخی و فرهنگی و همچنین مکانهای زیارتی از ادیان مختلفی مانند (حرم مطهر امام هشتم برای شیعیان، دانیال نبی در شوش برای یهودیان، مسجد جامع سنندج برای اهل تسنن و...) می باشد که چشم هر بیننده ای را خیره می کنند. ولی از لحاظ جهانگردی رتبه ی مناسبی ندارد. هر کشوری دارای یک سیستم ارزشی نسبت به اعمال و رفتار انسانها می باشد. مردم ایران نیز دارای اعتقادات و باورهای خاص خودشان می باشند که این اعتقادات در حقیقت ارزشهای آنها محسوب می شوند و این ارزشها پایه سیاستگذاری های آنها را تشکیل می دهند. سیاستمداران معمولاً فکر می کنند که با ورود جهانگردان، مردم اعتقادات و باورهایشان کمرنگ تر می شود و از جهانگردان تاثیر می پذیرند به خاطر تغییر در سنتها و ارزشها و کمرنگ تر شدن آنها سیاستهای درستی در این راستا نمی گیرند. این درست است که مردم در بلندمدت تاثیر می پذیرند و همچنین بعضی از مردم محلی از نظام ارزشی به کلی از صنعت جهانگردی ناآگاهند اما با راهکارهایی ماند اتخاذ سیاستهای درست، به نمایش گذاشتن آداب و رسوم اقوام مختلف ایرانی، استفاده از تنوع غذاهای ایرانی، و نهادینه شدن اعتقادات هم می شود جلوی تاثیرپذیری را گرفت و هم می شود از این راه ارزشها و اعتقادات خود را به جهانیان نشان دهند و بر آنها تاثیر مثبت بگذارند تا همه ی جهان به امنیت ایران، جاذبه های طبیعی و فرهنگی ایران بیشتر پی ببرند. در این تحقیق بر اساس روش تحلیلی و توصیفی به نقش باورها و اعتقادات در سیاست گذاری جهانگردی در ایران پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

اعتقادات ، باورها ، سیاستگذاری ، جهانگردی ، ایران