طبیعت گردی در جهت توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست در قوانین بین الملل

طبیعت گردی گرایشی نوین در صنعت گردشگری است. طبیعت گری سفر به مناطق طبیعی با انگیزه های متفاوت است و به تمام فعالیت هایی که در طبیعت انجام می شود صرف نظر از پایدار بودن یا نبودن آنها اطلاق می شود. این نگرش که لازمه تداول، توسعه و ایجاد یک جامعه سالم در گرو حفظ محیط زیست است، و اقعیتی انکارناپذیر است. چشم اندازها و مناظر زیبای طبیعت از کانون ها و جاذبه های توریست پذیر این نوع از گردشگری است. لذا اهمیت دادن به نقش ان در حفاظت از محیط زیست به منظور دستیابی به توسعه پایدار امری ضروری است. از آ«جایی که طبیعت گردی از اهمیت استراتژیک و فوق العاده ای برخوردار است. زمینه نوعی چالش محیط زیستی را برای برنامه ریزان ایجاد خواهد کرد به طوری که آنان ناگزیرند راهی بیابند ت طبیعت گردان بتوانند از جاذبه های طبیعی بازدید کنند بی آنکه موجب تخریب آن شوند. قوانین و مقررات بین المللی نیز حاکی از آن است که طبیعت گردی از جمله فعالیت هایی است که در بخش هایی از آن به ویژه د ر دیدار از جاذبه های طبیعی منجر به استفاده از زمین می شود و توسعه طبیعت گردی می بایست با محیط زیست منطبق باشد. هدف از این مطالعه بررسی طبیعت گردی به عنوان مکانیسمی جهت حفاظت محیط زیست و رسیدن به توسعه پایدار می باشد. در این تحقیق به بررسی طبیعت گردی در مناطق حفاظت شده و ارتباط آن با توسعه پایدار پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

حفاظت ، توسعه پایدار ، محیط زیست ، طبیعت گردی ، بین الملل