بررسی رویکردهای توسعه گردشگری روستاها حاشیه زاینده رود استان چهارمحال و بختیاری با تأکید بر تحلیل عوامل راهبردی (SWOT)

صنعت گردشگری با ماهیتی جند بعدی علاوه بر تأمین نیاز گردشگران، باعث تغییرات عمده ای در سیستم جامعه میزبان می گردد. توریسم یا گردشگری روستایی عبارت از هر گونه فعالیتی که ویترین زندگی مردم روستایی، هنر، فرهنگ و میراث فرهنگی را در نقاط روستایی به نمایش گذاشته، با بهره گیری اقتصادی و اجتماعی از جامعه محلی ا مکان تعامل بین گردشگران و مردم محلی را فراهم می سازد. امروزه، گردشگری روستایی از بخش های مهم در فعالیت های اقتصادی به شمار می رود و همواره از دیدگاه های گوناگون مورد توجه قرار می گیرد. پژوهش حاضر تجزیه و تحلیل برمبنای الگوی تحلیل و در نهایت با در نظر گ رفتن عوامل تأثیر گذار در منطقه شامل چهار گروه نقاط ضعف، قوت، فرصتها و تهدیدها راهبردهایی همسو با توسعه پایدار گردشگری در روستاهای حاشیه زاینده رود و نیز به بررسی کارکرد گردشگری روستایی در ایجاد اشتغال و نیز نقش سرمایه گذاری در این صنعت بر کمیت اشتغال در استان چهارمحال و بختیاری می پردازد، و بدین منظور، از نظریه های ترکیبی اشتغال- گردشگری سود می جوید. روش پژوهش مطالعات کتابخانه ای است که ضمن بررسی ابعاد گردشگری روستایی با در نظر گرفتن ظرفیت استان در رابطه با گردشگری به نتایج ذیل دست یافت که اولین ه دف از توسعه گردشگری روستایی پاسخگویی به تقاضای روز افزون جمعیت شهری، برای گذراندن اوقات فراغت و تفرحات در سکونتگاه های روستایی است. این بعد در حومه های ییلاقی و روستاهای همجوار با شهرهای بزرگ بیشتر مصداق پیدا می کند. و در استان چهارمحال و بختیاری به علت مجاورت این استان و فضای روستاها (بخصوص حوزه زاینده رود) و طبیعت دلنشین آن در کنار استان اصفهان و شهر اصفهان یکی از جاذبه های گردشگری است و از طرفی دیگر با ارتباط جدید بین جاذبه ای به خوزستان مسافران و گردشگران جنوب را اخیراً به سوی خود جلب نمده است که لازم است در راستای فراهم توجه ویزه ای گردد.

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، توسعه پایدار ، اکوتوریسم ، راهبردها ، اشتغال