مروری بر مکانیسم های مقاومت به تنش شوری در گیاهان

تنش شوری یکی از مهمترین عوامل محدودکننده رشد و تولید گیاهان زراعی در بیشتر مناطق خشک و نیمه خشکجهان است. تنش شوری موجب تغییرات شیمیایی، فیزیولوژیک و مورفولوژیک متعددی در گیاهان میشود. این تنشرشد، فتوسنتز، سنتز پروتئین، متابولیسم لیپیدها، تنفس و تولید انرژی را تحت تاثیر قرار میدهد. همچنین شوریموجب اختلال در جذب مواد معدنی، تحت تاثیر قرار دادن نفوذپذیری غشا، تولید گونه های فعال اکسیژن و افزایش نشتپذیری غشاء سلولها میشود. مقاومت به شوری به دو دسته اجتناب و تحمل تقسیم میشود. مکانیسم اجتناب شاملتعویق جوانه زنی، رشد ترجیهی ریشه در مناطق غیر شور و مکانیسم تحمل به شوری شامل تجمع انتخابی یا دفع یون،سنتز مواد محلول سازگار و فعال شدن آنزیمهای اکسیدانی است. پاسخ گیاهان به تنش شوری بسیار پیچیده است. اینپاسخ از غلظت نمک، نوع یونها، عوامل مختلف محیطی و مرحله رشد و نموی گیاه تأثیر می پذیرد . برای مقابله با اینتنش ها، در شرایط شوری کم و ملایم گیاهان با افزایش غلظت مواد محلول، فشار اسمزی داخلی خود را حفظ می نمایند.برای حفظ تعادل یونی در واکوئل ها، سیتوپلاسم ترکیباتی با جرم مولکولی کم را انباشته می کند، و به دلیل اینکه اینمواد تداخلی با واکنش های معمول بیوشیمیایی ایجاد نمی کنند اصطلاحا محلول های سازگار نامیده می شوند.

کلیدواژه ها:

تنش شوری ، گیاه ، مکانیسم مقاومت