روشهای افزایش کارآیی فرایند گیاهپالایی خاک های آلوده به فلزات سنگین

با توجه به روند رو به رشد جمعیت دنیا از سویی و افزایش تدریجی میزان آلودگی های محیط زیست و بدنبال آن نابودی بخشمهمی از خاک های کشاورزی، چالش های اساسی و جدی دنیا در دهه آینده بر سر موضوع مهم امنیت غذایی از جنبه های کمیو کیفی آن خواهد بود. پیشتر برای رفع این آلودگی ها از دو روش فیزیکی و شیمیایی استفاده می شد که نه تنها اقتصادینبودند بلکه ضررهای زیست محیطی و بهداشتی را نیز در پی داشتند. اما اخیرا روش جدیدی به نام گیاه پالایی مطرح و مورداستفاده قرار گرفت که از نظر اقتصادی، به صرفه و از لحاظ زیست محیطی ایمن می باشد و با استفاده از این روش می توان بهآسانی و به روش ایمن آلاینده های خاک را بر طرف نمود. تحقیقات جدید نیز حاکی از آن است که صرف نظر از نوع گیاهعوامل مختلفی بر میزان کارایی گیاه پالایی موثرند. در این مقاله به بررسی برخی از روشهای زیستی، شیمیایی، فیزیکی،فیزیکوشیمیایی و ژنتیکی مورد استفاده جهت افزایش کارآیی فرآیند گیاه پالایی خاک های آلوده به فلزات سنگین خواهیمپرداخت. این روشها شامل کاهش pH ، افزایش پتانسیل اکسایش -کاهش (Eh)، استفاده از عوامل کلات کننده و ریزجاندارانینظیر قارچ های آربسکولار مایکوریزا (AMF) و ریزوباکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) می باشند. شناسایی این روش هاینوین سبب افزایش کارآیی گیاه پالایی خاک های آلوده به فلزات سنگین شده است.

کلیدواژه ها:

گیاه پالایی ، فلز سنگین ، محیط زیست ، خاک های آلوده