نقش بهسازی معابر پیاده در احیاء و ترویج فرهنگ پیاده مداری درشهر مشهد نمونه موردی بهسازی پیاده رو خیابان جمهوری اسلامی (فرودگاه)

آنچه که باعث جذب هرچه بیشتر مخاطبان به فضاهای شهری می گردد ابتدا کارایی بالفعل فضاست و بعد از آن وجود کیفیاتی است که سبب ارتقاء حس زیبایی شناسانه و هارمونی بصری در کلیت فضا می شود در این صورت است که فضاهای شهری در برخورد با کاربران عرض اندام کرده ونمادی از شخصیت ،فرهمگ و هویت اجتماعی را به رخ می کشد. فراهم آوردن امکان تجلی حمل و نقل پیاده مدار و در نظر گرفتن تسهیلات دوچرخه سواری در سطح شهر و ایجاد شبکه ای به هم پیوسته از آنها و ارتباط منطقی بین فضاهای حرکتی سواره و پیاده می تواند نقش موثری در کاهش آلودگی های متعدد ناشی از تردد نابجا و غیر ضروری وسایل نقلیه موتوری داشته باشد. مطمئنا در حاشیه قرار نگرفتن پیاده روی و شخصیت بخشیدن به جایگاه رفت و آمد و حضور افراد در فضاهای شهری متقاعد کننده و مشوق شهروندان به انتخاب گزینه پیاده روی ، دوچرخه سواری و استفاده از حمل و نقل عمومی خواهد بود. این تحقیق شامل ارائه تجربیاتی است که در امر بهسازی و مناسب سازی پیاده رو های شهر مشهد مقدس صورت گرفته و به بررسی و تاثیر ساماندهی عملکردی و زیبایی شناسی آن بر موفقیت فضاهای شهری و به تبع آن به تاثیر موارد عنوان شده بر احیای حمل و نقل سنتی و بازگشت به اصل فرهنگ و سنت جابجایی درون شهری می پردازد. روش های انجام این تحقیق میدانی و متکی بر مستندات کتابخانه ای است. خیابان فرودگاه (جمهوری اسلامی) به عنوان نمونه مطالعاتی این تحقیق یکی از مهمترین محورهای شهر مشهد است کهبه طور خاص نتایج حاصل از بهسازی آن مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

بهسازی ، فرهنگ پیاده مداری ، حمل و نقل شهری