تعامل فرهنگ و کالبد شهر در ارتقاء کیفیت نوسازی و بهسازی بافتهای فرسوده (نمونه موردی: محله مینایی- منطقه 15 شهر تهران)

فضای زندگی به عنوان ظرف تمدن و نمایش کالبدی ارزش های فرهنگی حاکم بر تمدن، نقش بنیادینی در تجلی ارزش های مورد اعتقاد و باور تمدن مظروف خویش و در نمایشی صداقت جامعه در بیان درجه پایبندی به ارزش های فرهنگی و همچنین در ایجاد زمینه رشد و تعالی جامعه و در نمایش هویت تمدن، ایفا می کند. معماری و شهرسازی یکی از ابزارهای تمدن صنعتی مغرب زمین است که با رسوخ و رواج آن در ممالک کهن، و علی الخصوص در ایران، در زمینه نابودی فرهنگ اصیل آن ها را فراهم نموده است. اهمیت تعامل فرهنگ و کالبد در شهرسازی معاصر به ویژه در بافت های فرسوده شهر تهران، لزوم بهسازی و نوسازی این بافت ها در راستای تحقق ارزش های فرهنگی را مؤکد می باشد. در این تحقیق سعی شده است تأثیر فرهنگ ایرانی را در زمان و بستر مکان در تجسد کالبدی محله مینایی واقع در منطقه پانزده شهر تهران مورد بررسی قرار داده، و نقش عوامل فرهنگی در شکل گیری کالبد محله مورد بررسی قرار گیرد. محله مینایی متأثر از اقدامات بهسازی و نوسازی، در طول دهه اخیر پذیرای تغییرات کالبدی و محیطی متعددی بوده است؛ لذا زمینه هایی گوناگون جهت ارزیابی شرایط موجود متناسب با اهداف مقاله فراهم می باشد. روش تحقیق مقاله حاضر توصیفی، از نوع پیمایشی با هدف کاربردی می باشد؛ و بررسی فرضیات تحقیق با استفاده از روش همبستگی صورت پذیرفته است. نتایج تحقیق حاضر حاکی از مطلوبیت فضایی و محیطی بافت های فرسوده متأثر از تقابل ارزش های فرهنگی ساکنین محلات و اصول پیش روی در امر نوسازی بافت شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

اصول فرهنگی ، کالبد شهری ، محله مینایی ، بهسازی و نوسازی