مشارکت در طرح های آبخوانداری، امکانات و محدودیتها مطالعه موردی دو طرح آبخوان در استان همدان

با مطرح شدن آبخوانداری به عنوان راهکاری برای ذخیره نزولات آسمانی و استفاده بهینه از سیلابها، انگیزه ایجاد ایستگاه های تحقیقی – ترویجی آبخوانداری در استان های مختلف کشور و از جمله در استان همدان ایجاد شد. با توجه به بافت اجتماعی و اقتصادی مناطق روستایی استان همدان وتراکم بالای جمعیت در اراضی و بهره برداری فشرده و متراکم از اغلب مناطق آن، امکان اجرای پخش سیلاب در عرصه های منابع ملی (آنچنانکه دراغلب موارد، در دیگر طرح های آبخوانداری کشور انجام شده) میسر نگردیده، لذا عرصه پخش سیلاب درهر دو مورد، پخش سیلاب طاسران کبودر آهنگ (طرح اجرا شده) و علی اباد دمق(طرح پیشنهادی) بر روی زمین های زراعی مکان یابی شده که تبعا مسائل و جنبه های ویژه ای ازمشارکت و رضایتمندی مالکان اراضی را طلب می نماید. در این مقاله مراحل اجرایی و جلب رضایت و همکاری مردم در طرح اجرا شده طاسران کبودر آهنگ، پیامدهای آن و دیدگاه های مردم پس از اجرای طرح مورد بررسی قرار گرفته و ارائه شده است. همچنین دیدگاه های مردمی در خصوص مشارکت یا عدم همکاری در طرح علی آباد مورد بررسیی قرار گرفته و ارائه شده است. دیدگاه های مشارکتی در هر دو طرح عمدتا دیدگاه «ابزاری» به مشارکت بوده است وطرح اجرا شده طاسران را هم اکنون با چالش های مهمی رو در رو ساخته است.

کلیدواژه ها:

مشارکت مردمی ، آبخوانداری ، استان همدان