سیاست کیفری ایران در قبال جرایم رایانه ای در تعارض با آموزه های نئوکلاسیک جدید

مسلما تدبیر کنند گان سیاست کیفری یک نظام کیفری در تعیین استراتژی کیفر ، آموزه های نو در کیفری شناسی و جرم شناسی را مد نظر قرار می دهند . تعیین این رویکرد ، بستگی به ماهیت جرم و ویژگی مرتکبین آن دارد . شاید در قبال جرایمی رویکرد اصلاح و در مان و اغماض و مسامحه بتواند در پیشگیری از جرم و مبارزه با آن ،در عمل مفید واقع گردد و در قبال جرایم دیگر سیاست کیفری سخت گیرانه ضروری نماید.حتی کیفری شناسی نوین یعنی نیو نئو کلاسیک در تئوری سزا گرایی را در قلمرو مجرمین خاص و به اصطلاح دانه درشت تعیین میکند و مسامحه در قبال جرایم کم اهمیت را می پذیرند.در نهایت اگر بزهکار به نوعی است که ((اثر صفر درمان )) در مورد او صادق است ، یعنی بزهکار چنین جرمی از دسته بزهکار ان یقه سفید است و اصطلاح و درمان در قبال محتوم به شکست است . اگر نرخ این جرم و گستره بزه دیدگان به نوعی است که ((پدیده ترس از جرم )) در جامعه ، امنیت را متزلزل نمو ده است ، توسل به جنبش کیفر گرا باید در مبارزه با چنین جرمی در افق فکری تدبیر کنند گان مد نظر قرار دارد گردد.