بررسی و مقایسه مفهوم شفافیت در طراحی داخلی معماری مسکونی ایران و ژاپن

شفافیت از یک اصل مهم هستی شناسی یعنی حرکت همیشگی و تکاملی هستی از یک کیفیت مادی به کیفیت روحی نشات می گیرد.تجسم این اصل در تاریخ معماری ایران سیر دائمی و تکاملی کاهش ماده و افزایش فضاست که در معماری داخلی ایرانی بصورت روند تکاملی افزایش فضا و کاهش ماده تاثیر داشته است.از طرفی فضای شفاف مقابل مفهوم فضای بسته قرار دارد.در چنین فضایی ،سیر حرکت انسان و یا نگاه او در تداومی پیوسته صورت می گیرد بطوریکه گشایش های فضایی در خطوط افقی و عمومی موجب شفافیت در لابلای دیوارهاو ستونها می گردد.فضاهای داخلی از طریق فضاهای واسط با بیرون در ارتباط اند.حضور فضای واسط یکی از جلوه های شفافیت و تداوم فضایی در معماری ایرانی است.از طرف دیگر طبیعت به عنوان یکی از ارکان تاثیر گذار در فرهنگ ژاپن الهام بخش بسیاری از مفاهیم در معماری این کشور بوده است.این نوع نگرش تاثیر مستقیم در تعریف مفاهیمی چون عدم قطعیت، تغییر پذیری، شفافیت و غیره در معماری این کشور گذاشته است. این تحقیق بر آن است که به بررسی تعریف و چگونگی پاسخ دهی به مفهوم شفافیت در معماری داخلی خانه های مسکونی ایران و ژاپن بپردازد.روش تحقیق به صورت مطالعات اسنادی و منابع اینترنتی موثق خواهد بود.در این پژوهش نمونه های مطلوبی از مصادیق مفهوم شفافیت در معماری داخلی خانه های ژاپنی و ایرانی مورد تحلیل قرار می گیرد.در پایان نیز وجوه مشترک و تفاوت های کالبدی، تعریف و پاسخ به مفهوم شفافیت در فرهنگ ایرانی و ژاپنی مورد نقد و بررسی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

فضای تهی ، شفافیت ، فضای واسط ، طبیعت ، نسبی نگری و عدم قطعیت ، سیالیت