بررسی آزمایشگاهی تاثیر استفاده از مسلح کنندهها بر رفتار خاکریز راه آهن تحت اثر بار دینامیکی با فرکانس متغیر

یکی ازروشهای نوین مسلح سازی بستر خطوط ریلی استفاده ازمصالح مصنوعی یا ژئوسنتیک ها به منظور افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست می باشد دراین مطالعه به پژوهش ازمایشگاهی درزمینه تقویت لایه های زیرین راه اهن ازطریق کاربرد شبکه های پلیمری ژئوگریدها فواصل مختلف قرارگیری آنها ازکف تراورس وبررسی تغییرات میزان نشست بالاست پرداخته شده است دراین راستا با انالیز ابعادی ضخامت لایه بالاست و ابعادتراورس درمقیاس واقعی به مدل ازمایشگاهی ازمایش جعبه ای کوچک مقیاس مبدل شده ونشست لایه بالاست تحت اثرعبورقطار ازروی ریل بصورت ترکیب بارهای استاتیکی و دینامیکی و باتاثیر فرکانسهای مختلف اعمالی محاسبه و رفتاروعملکرد بالاست تحت شرایط میدانی شبیه سازی گردید نتایج نشان میدهد که هرچه محل قرارگیری ژءوگرید نسبت به کف تراورس بیشتر باشد میزان نشست نیز افزایش می یابد به نحوی که افزایش فاصله 300درصدی محل قرارگیری ژئوگرید نسبت به کف تراورس موجب افزایش 18درصدی میزان نشست میگردد همچنین کاهش مقدارفرکانس باردینامیکی موجب کاهش میزان نشست بالاست زیرتراورس می شود به نحوی که کاهش مقدارفرکانس از30ضربه دردقیقه به 5و10و20ضربه دردقیقه موجب کاهش میزان نشست دینامیکی بالاست زیرتراوس از0/16سانتیمتر به 0/14و0/15و0/156سانتیمتر میگردد و نهایتا آنکه استفاده ازتعدادلایه های بیشتری ازژئوگرید موجب کاهش میزان نشست بالاست می شود

کلیدواژه ها:

مسلح سازی بسترراه آهن ، نشست بالاست ، ژئوگرید ، بارهای استاتیکی ودینامیکی ، فرکانس متغیر