بررسی وآنالیزعوامل روانشناختی: نمونه موردی مسکن مهرشهرگرگان

درسالهای اخیرپیشرفت های صنعتی رشدسریع جمعیت وشهرنشینی باعث ایجادکمبود برای فضاهای مسکونی شده و مسکن امروزی را به سمت اپارتمانهای باتراکم بالا سوق داده است این رشد سریع و برنامه ریزی برای ایجادمسکن بیشتر باعث کاهش کیفیت و توجه به کمیت شده است نخستین حضور انسان درفضای معماری درمحیط سکونت خود است و این مکان هنوز هم بزرگترین و گسترده ترین بسترتحقق این زندگی است مسکن اولین فضایی است که ادمی احساس تعلق فضایی را درآن تجربه می کند احداث یک مسکن پدیده ای فرهنگی محسوب شده و شکل و سازمان فضایی آن به شدت تحت تاثیر فرهنگی است که به آن تعلق دارد دراین مقاله حاضر باهدف تبیین الگوهای طراحی مسکن باتوجه به مقوله روانشناسی با درنظر داشتن مفاهیمی چون قلمرو فضای شخصی خلوت و... به نگارش درامده است نتایج نیز بیانگرآن است که درالگوهای طراحی معماری مسکن علاوه برجنبه سرپناه بودن مسکن به عنوان نقش اصلی آن جنبه والای مسکن که ایجادمحیطی مطلوب برای زندگی براساس فرهنگ است نیز بایستی بیش ازپیش مورد توجه قرارگیرد این مقاله سعی دارد که ازروش کیفی توصیفی و تحلیلی و باابزارمشاهده مستقیم نمونه موردی یکی ازنمونه های تیپیک مسکن شهری درگرگان به بررسی تاثیر خصوصیات روانشناسانه محیط بپردازد

کلیدواژه ها:

عوامل روانشناختی ، مسکن مهر ، خلوت ، تعاملات اجتماعی ، قلمرو