بررسی تناسبات فضایی مساکن بومی استان گیلان در ارتباط با معماری همساز با اقلیم مناطق جلگه ای نمونه موردی : روستای صدا پشته واقع در شهر لاهیجان

استان گیلان واقع در شمال کشور در کنار سواحل جنوبی دریای خزر، همراه با اقلیم معتدل و مرطوب دارای ویژگی های خاص معماری می باشد که در مساکن بومی آن به چشم می خورد. معماری این خطه با توجه به ویژگی های خاص فضایی، مجموعه ایمنحصر به فرد را تشکیل می دهد که در آن ارتباطات و کارکرد ها و نقش چند عملکردی فضا ها در مسکن، همواره به نحوی بوده است که به وضوح، مقتضیات جغرافیایی در ارتباط با معماری همساز با اقلیم منطقه در نظر گرفته شده است. در مقاله پیش رو با هدف بررسی نسبت های فضایی مساکن بومی-روستایی استان گیلان در بخش جلگه ای با توجه به اقلیم منطقه و ارتباط تنگاتنگ آن باالگوهای معماری بومی در جهت رفع معضلات ناشی از نادیده گرفتن معماری همساز با اقلیم، به بررسی خانه های روستایی شهر لاهیجان، دهستان رودبنه (روستای صدا پشته) می پردازیم.با توجه به این که این استان دارای چندین ریز اقلیم و بخش های مختلف میکروکلیمایی از جمله کوهپایه ای، کوهستانی و جلگه ای می باشد سعی شده به روش میدانی و با استفاده از محاسبه نسبت های موجود، مساکن روستای جلگه ای رودبنه بررسی گردد. با توجه به جامعه آماری، 20 خانه برای نمونه در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از این پژوهش که از نوع همبستگی و کمی است، اینطور نشان می دهد که در خانه های مستقر در مناطق جلگه ای، تناسب فضاهای نیمه باز به فضای بسته به طور متوسط1/4به 2است

کلیدواژه ها:

تناسبات فضایی ، معماری اقلیمی ، مساکن روستایی ، گیلان ، مناطق جلگه ای