بررسی عناصر پایداری اقلیمی درشکل گیری معماری مسکونی شهر شیراز با رویکرد موضوعی به خانه های دوره قاجاریه

کشور ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی و اقلیمی خود و تنوع آب و هوایی در بخشهای مختلف دارای سبکها و معماری های خاص درمنطقه می باشد. لذا گونه هایی از معماری های بومی بوجود آمده که بیشتر توجه به اقلیم دارد و عواملی نظیر اقتصاد انرژی و در پی آنبه کنترل در آوردن انرژی های طبیعی را در نظر گرفته اند. جزئیات مورد بررسی در معماری اقلیمی را میتوان به طور کلی شامل مواردی چون جهت گیری بنا، استفاده از باد، تابش، رطوبت وبکارگیری گیاهان در معماری دانست. در این مقاله توجه بیشتر به اقلیم گرم و خشک در شهر شیراز معطوف شده است و این اقلیم را در بناهای مسکونی دوره قاجاریه مورد بررسی قرار داده است. در این مقاله تمامی موارد ذکر شده، در نمونه های موردی، بررسی گشته و به نتایج قابل توجهی دست یافته شد.آنچه در نتیجه ی این مطالعات بدست آمد حاکی از توجه به اقلیم به خصوص مواردی چون توجه به تابش، جریان هوا و حضور آب در شکل گیری بنا و تلفیق آن با زمین می باشد. با تحلیل و بررسی این ویژگی های اقلیمی در منازل انتخاب شده به راهکارهای نوینی جهت استفاده در معماری معاصردست یافته شد.

کلیدواژه ها:

پایداری اقلیمی ، عناصر اقلیمی ، معماری مسکونی ، شیراز ، قاجاریه