بررسی تاثیر طراحی فضای باز مدارس ابتدایی در رشد و پرورش کودکان

بخش اعظم فضاهای آموزشی را کلاسهای درس و فضاهای بسته تشکیل میدهند و آنچه مغفول مانده است، فضاهای باز و فضای سبز، بدون درنظرگرفتن نقش موثر آنها در رشد و پرورش کودکان میباشد. با توجه به اینکه دورهی سنی 7 تا 12 سال دورهی ویژهایدر زمینهی رشد و پرورش کودکان محسوب شده و فضاهای باز آموزشی نیز بخش عمدهای از زمان و محیط زندگی آنها را به خوداختصاص میدهند، لذا در این پژوهش به بررسی نقش فضاهای باز مدارس ابتدایی و ویژگیهای کیفی لازم در جهت ارتقاء ابعادمختلف رشد کودک، از جمله رشد جسمانی، شناختی، اجتماعی، عاطفی، اخلاقی و رشد گویایی پرداخته شده است.در این مقاله از روش تحقیقی تحلیل محتوا استفاده گردیده و اطلاعات بر اساس مطالعات اسنادی گردآوری شده است. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که، هر یک از خردهفضاهای موجود در محوطه مدارس از جمله: فضاهای سبز طبیعی و فضاهای بازی وورزش، در صورت برخورداری از ویژگیهای کیفی متناسب با نیازهای کودکان، از جمله: تنوع، پیچیدگی، سرزندگی، انعطافپذیری،چالش برانگیزی و امکان ایجاد برقراری روابط اجتماعی نقش موثری در ارتقاء رشد و پرورش کودک در تمامی ابعاد دارند. بنابراین، در این پژوهش، با توجه به مطالعات صورت گرفته، پیشنهادهایی در جهت انواع خرده فضاهای باز محوطه مدارس و نیز ویژگیهای کیفی فضاها ارائه گردیده است

کلیدواژه ها:

معماری فضاهای آموزشی ، رشد کودکان ، پرورش ، فضای باز ، مدارس ابتدایی