واکاوی اصول حکمروایی خوب شهری در گذار از مدیریت شهری سنتی از منظر شهروندان(نمونه موردی:شهر بابل)

با توجه به افزایش جمعیت در مناطق شهری، این مناطق با چالش های شهری زیادی موجه شده اند برای حل این چالش ها به رویکردهای جدیدی در برنامه ریزی شهری نیاز است الگوی مدیریت شهری سنتی با شکل گیری تحولات اجتماعی و سیاسی و تغییر و تحول در حوزه های فناوری اطلاعات و ارتباطات در دهه های پایانی قرن بیستم و افزایش چالش ها و مشکلات مناطق شهری و ناتوانی مدیران و سیاست گذاران برای حل یا کاهش آنها مورد انتقادات وسیعی قرار گرفته است که با مطرح شدن رویکرد حکمرانی خوب شهری در مدیریت شهری طی دهه اخیر، اثرگذاری همه ارکان تاثیرگذار شهری در مدیریت شهری، با تمام ساز و کارهایی که به سوی تعالی شهر و شهروندان در حرکت است به طور جدی مورد تاکید قرار گرفته است. محوریت این است که در مدیریت شهری توسعه مردم سالاری و برابر خواهانه، برای تاثیرگذاری تمامی نیروهای ذی نفع در اداره امور شهرها است و همچنین پاسخ گویی به همه نیازهای این گروه ها است این تحولات طبیعتا زمینه را برای دیدگاه جدید در مدیریت به ویژه مدیریت شهری باز کرده است. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی اصول حکمرانی خوب شهری در شهر بابل با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه ای و میدانی می باشد. طبق جامعه آماری شهر بابل و با استفاده از فرمول کوکران 340 نفر به عنوان نمونه اندازه گیری شدند که با بهره گیری از نرم افزار SPSS و آزمون T تک نمونه ای شاخص های مورد نظر سنجش و ارزیابی قرار گرفته اند. آزمون T تک نمونه ای که شاخص های کارایی، برابری، مشارکت، حسابرسی، امنیت و نتایج به ترتیب 6.389 و 2.678 و 1.192 و 3.561 و 2.851 نشان داد که کارایی در حد بالاتری قرار دارد، حسابرسی در حد متوسط قرار دارد، برادری و امنیت کمی از حد متوسط پایین تر واقع شده اند و میزان تاثیر مشارکت از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، حکم روایی شهری ، کارایی ، مردم سالاری