بازآفرینی بافت ناکارآمدشهری بر مبنای شهر سالم نمونه موردی: محله درب امامزاده شهرکرد

با شروع عصر صنعتی شدن دامنه ی مشکلات و مسائل شهرها تمام طیف ها ، طبقات و اقشار اجتماعی را دربر گرفته ا ست. زمان زیادی سپری شد تا مسئولان و شهرسازان دریافته اند که دیگر شکل شهر ها صرفا تابع اراده مسئولان و یا برنامه ریزان شهری نیست. در دهه 1870 شهر سالم ایده آل شهری بود که دارای هوای تمیز، شبکه حمل و نقل عمومی، بیمارستان های کوچک محله ای، آسایشگاه برای سالخوردگان و بیماران روانی بوده و فروش دخانیات و الکل در آن مجاز نباشد. رشد شهرها و گسترش شتابان شهرنشینی با پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی متعددی همراه بوده است. لذا به موازات رشد شهرها و پیامدهای ناگوار برخاسته از آن، مقوله سلامت شهری نیز به یکی از مهمترین مقوله های برنامه ریزی و مدیریت شهری تبدیل شده و رویکرد نوینی در تو سعه پایدار شهری با محوریت سلامت را مطرح کرده ا ست. امروزه رویکرد شهر سالم به عنوان یکی از رویکردهای غالب درمطالعات شهری و روستایی و حتی در مقیاس ملی مطرح است. این رویکرد از بعد زیست محیطی، سلامت جامعه، محیط زندگی فردی واجتماعی، رفاه اجتماعی و...، به بررسی کیفیت زندگی افراد یک جامعه می پردازد. در ایران شهر سالم به عنوان یک رویکرد در برنامه ریزی ومدیریت شهری توانسته است محلات را به سوی کیفیت بالا سوق دهد. و با ساماندهی بافت فرسوده هویت بافت را زنده نگهدارد. محله درب امامزاده در شهرکرد دارای بافت فرسوده است و پیشینه تاریخی دارد، این محله در مرکز شهرکرد واقع شده است. به دلیل مرکزی بودن و بافت فرسوده وتاریخی که این محله دار د برای مطالعه نمونه موردی این پایان نامه انتخاب شده است و به ساماندهی آن بر ا ساس شاخص های شهر سالم پرداخته شده ا ست. .جمعیت این محله 248 نفر ا ست و برای انجام این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده و در نتیجه به کمک آزمون t به ارائه راهکارها و راهبردهای تبدیل محله قدیمی و فرسوده درب امام زاده به محله شهری سالم پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، فرسوده ، ناکارآمد ، شهر سالم ، سازمان بهداشت جهانی ، محله درب امام زاده