بررسی کارایی انرژی و کارایی زیست محیطی بخش های اقتصادی ایران طی دوره 1375 - 1394

هدف تحقیق حاضر بررسی سطح کارایی انرژی و کارایی زیست محیطی بخش های عمده اقتصاد ایران می باشد. برای اینمنظور از داده های پانل بخشها و زیربخش های اقتصاد ایران (کشاورزی، نفت، صنعت، حمل و نقل و بخش خانگی، تجاری و عمومی)طی دوره 1375 - 1394 استفاده شده است. میزان کارایی انرژی و کارایی زیست محیطی با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها برمبنای برنامه ریزی ریاضی برآورد گردیده است. متغیرهای بکار رفته در این پژوهش برای محاسبه کارایی انرژی شامل نیروی کار،موجودی سرمایه و مصرف انرژی بخش های اقتصاد به عنوان ورودی ها و ارزش افزوده بخشهای مذکور به عنوان خروجی و برایمحاسبه کارایی زیست محیطی نیروی کار، موجودی سرمایه به عنوان ورودی ها و میزان انتشار گاز CO2 هر بخش به عنوان خروجینامطلوب و ارزش افزوده بخشهای مذکور به عنوان خروجی مطلوب در نظر گرفته شده است. نتایج نشان میدهد که بخش کشاورزیو نفت در طی دوره مورد مطالعه از لحاظ کارایی انرژی و زیست محیطی کارا هستند و بخش حمل و نقل کمترین میزان کارایی انرژیو کارایی زیست محیطی را دارند. و میزان کارایی زیست محیطی بخش صنعت و بخش خانگی، تجاری و عمومی بیشتر از کاراییمصرف انرژی است. در نهایت نتایج رابطه مثبت بین کارایی انرژی و کارایی زیست محیطی را نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

کارایی انرژی ، برنامه ریزی ریاضی ، تحلیل پوششی داده ها ، کارایی زیست محیطی ، مصرف انرژی