ارزیابی اثرات متاسیلیکات سدیم بر تجمع منگنز و آسیب های اکسایشی در کاهو رقم سیاهو در شرایط تنش سمیت منگنز

منگنز یک عنصر ضروری کم مصرف برای گیاهان بوده و در حقیقت به عنوان یک آلاینده ی فلزی به حساب نمی آید.در حالی که کمبود عناصر غذایی در خاک موجب کاهش رشد گیاه میشود، حضور همین عناصر در غلظت های بالاتر از نیازگیاهان در ریزوسفر، میتواند عامل مسمومیت شده و موجب اختلال در رشد و کاهش فتوسنتز گردد. جذب بیش از حدمنگنز توسط گیاهان اغلب در خاکهای اسیدی، آتشفشانی و غرقاب باعث تنش سمیت منگنز می گردد. از طرف دیگرسیلیسیم به عنوان عنصر کاهش دهنده ی تنش و اثر سمی برخی عناصر شناخته شده است. به منظور بررسی اثراتسیلیسیم و منگنز در برگ گیاه کاهو (Lactuca sativa L.cv.Siahoo) آزمایشی با سه سطح منگنز (0/5، 2/5، 5 میلیگرم در لیتر) از منبع سولفات منگنز و سه سطح سیلیسیم (صفر، 14، 28 میلیگرم در لیتر) از منبع متاسیلیکات سدیم با نهتیمار و سه تکرار به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی مراغه صورتگرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که با افزایش غلظت منگنز، غلظت مالون دی آلدهید و فعالیت آنزیم کاتالاز افزایشیافت. مصرف سیلیسیم باعث افزایش پروتیین محلول کل شده و از طریق افزایش فعالیت آنزیم های پاداکسنده باعث کاهشغلظت پراکسیدهیدروژن و غلظت مالون دی آلدهید شد. اثر متقابل سیلیسیم و منگنز برفعالیت آنزیم کاتالاز وغلظتهیدروژنپراکسید معنی دار شد.

کلیدواژه ها:

آنزیم های پاداکسنده ، پراکسید هیدروژن ، تنش منگنز ، سیلیسیم ، مالون دی آلدهید