ارزیابی اثرات نا مطلوب صنعت گردشگری در تحولات ساختاری_کارکردی مناطق بیابانی کشور

امروزه گردشگری به عنوان یک صنعت پر رونق و پر درآمد در جهان شناخته می‌شود، و در این زمینه کشورهای مختلف دنیا سرمایه‌گذاریهای کلانی انجام داده‌اند. توسعه این صنعت نیازمند شناخت و آگاهی کافی از مسائل و عوامل مؤثر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مناطق، بویژه در مناطق بیابانی که از نظر زیست محیطی ضعیف و شکننده است، می باشد. در این مقاله سعی شده است با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی، نقش صنعت گردشگری در افزایش آسیب پذیری مناطق بیابانی کشور از نظر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و زیست محیطی کشور مورد ارزیابی قرار گیرد. در این زمینه، ابتدا به شناسایی جاذبه های گردشگری، پتانسیلهای اقتصادی و محیطی مناطق بیابانی پراخته شده است. سپس آثار منفی این صنعت در تحولات ساختاری_کارکردی منطقه مورد نظر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که مناطق بیابانی کشور، به دلیل اقلیم گرم و خشک و منابع آب و خاک فقیر، از رشد اقتصادی مطلوبی برخوردار نیست، اگر توسعه گردشگری همراه با برنامه های جامع و کاربردی نباشد، به دلیل آسیب پذیری این مناطق، موجب از بین رفتن چاذبه ها و پدیده های ژئوموفولوژیک منطقه شده و بتدریج موجب کاهش گردشگران منطقه می شود. که این عامل، ساختار اقتصادی منطقه را متزلزل خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

توسعه اقتصادی ، اثرات زیست محیطی ، مناطق بیابانی ، توسعه گردشگری