تعیین اولویت فرسایش پذیری واحدهای کاری با استفاده از مدل EPM و نرم افزار ArcGIS (مطالعه موردی: حوضه درخت سنجد)

نوع بهره برداری از اراضی و واحد های کاری مختلف عامل بسیار مهمی در فرسایش و تولید رسوب حوزه های آبخیز به شمار می رود. به منظور تعیین حساسیت و ارزیابی کمی رسوبدهی حوزه های آبخیز فاقد آمار، استفاده از مدل های تجربی اجتناب ناپذیر است. مدل EPMیکی از مدل های مورد استفاده در ایران می باشد که بعضا مورد ارزیابی قرار گرفته است؛ و نتایج خوبی را بهمراه داشته است. برای اجرای اقدامات حفاظت خاک لازم است تا اثرات عوامل مختلف فرساینده و روند تولید رسوب، شناسایی و اطلاعاتی در مورد نحوه ی فرسایش، شدت تولید رسوب و پراکنش مکانی آن به دست آید. لذا هدف از این تحقیق تعین اولویت فرسایش پذیری و رسوب دهی واحدهای کاری حوزه آبخیز درخت سنجد شهرستان نیشابور می باشد؛ که از این طریق می توان اقدامات مناسب مدیریتی و حفاظتی را پیشاپیش میسر نمود.

کلیدواژه ها:

واحد کاری ، مدل EPM ، شدت فرسایش ، رسوبدهی ، حوزه آبخیز درخت سنجد