ارزیابی پایداری بوم سازگان های بیابانی با استفاده از پایش دراز مدت تغییرات جمعیت پرندگان (مطالعه موردی: تالاب کویری پریشان، استان فارس)

تالاب های کویری به منزله سرمایه های با ارزشی هستند که تعدیل خرداقلیم، ایجاد محل های مناسب سکونت و ایجاد سایر خدمات ارزشمند در گرو حفاظت منطقی از آنها است. در این پژوهش از پرندگان به عنوان نشانگر زیستی در ارزیابی پایداری تالابهای کویری استفاده شد. تحقیقات در زمینه پایش تغییرات دراز مدت جمعیت پرندگان بسیار اندک می باشد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی جمعیت پرندگان به عنوان نشانگر زیستی مناسب جهت ارزیابی پایداری تالاب کویری بین المللی پریشان به عنوان یک بوم سازگان بیابانی و تغییرات طولانی مدت آنها در یک دوره زمانی مطالعه شدت تا قابلیت این نشانگر زیستی در تحقیق بر روی موضع مورد نظر نمایان گردد. یک دوره زمانی 21 ساله از سال 1368 تا سال 1388 انتخاب شد. پس از آن به بررسی تغییرات جمعیت در سه سطح کل گونه ها، خانواده ها و هریک از گونه ها در سال های مختلف پرداخته شد. مطالعات میدانی نشان داد که در تالاب پریشان 91 گونه پرنده طی سال های 1368 تا 1388 حضور داشته اند و طی این سال ها پرندگان روندی رو به کاهش داشته اند و از میان 91 گونه تنها 6 گونه میانگین تعداد بیشتر از 1000 طی 21 سال را دارا بودند که انتظار می رود علت آنرا بتوان در عوامل محیطی جستجو کرد. کاهش بارندگی و خشکسالی ها، سوزاندن نیزارهای اطراف که بوم سازگان پرندگان بوده جهت عملیات راهسازی، عوامل انسانی از جمله حفر چاه های غیر مجاز و در نتیجه سخت شدن شرایط اکولوژیک از این عوامل می باشند.

کلیدواژه ها:

بوم سازگان های بیابانی ، تالاب کویری ، پرندگان ، نشانگر زیستی