سرقت زیستی با تأکید بر سرقت ذخایر ژنتیک منابع طبیعی ایران

سرقت زیستی یا بیوپایریسی یکی از مهمترین رویدادهایی است که به دنبال پیشرفت دانشهای زیستی و فناوری های بیولوژیک رخ داده است.این موضوع بیش از آنکه از نظر اقتصادی مورد بحث قرار گیرد از جنبه ی حقوق مالکیت معنوی ذخایر ژنتیکی کشورها حائز اهمیت است. کشورهای توسعه یافته با دست اندازی بر منابع کشورهای جهان سوم و در حال توسعه و اخذ برگه اختراع در مقابل دانش بومی این کشورها علاوه بر دستیابی به سودهای سرشار، کشورهایی که منابع خامشان را یه یغما برده اند را نادیده گرفته اند. در این نوشتار مصادیقی از سرقت ذخایر ژنتیکی ایران همچون زعفران، باریجه ، گردوی ایرانی و ... آورده شده است .این عامل علاوه بر کاهش ذخایر ژنتیک، نقض آشکار حقوق مالکیت معنوی منابع زیستی است که با آشکار سازی این نقض و دخالت مردم ( فرهنگ سازی ) میتوان اقدامات شایانی در این زمینه انجام داد.

کلیدواژه ها:

سرقت زیستی ، استعمار زیستی ، بیوپایریسی ، حقوق مالکیت معنوی ، ذخایر ژنتیک ، دانش بومی