مفهوم کویر در محیط تعاملی انتظامی

کویر در لغت به زمین بی آب، خشک و پهناوری گفته می شود که خاک آن شور بوده و مناسب برای کشاورزی نمی باشد. در علوم مرتبط با کویر تعاریف مختلفی برای آن ارائه شده است که ویژگی های مختلفی از این مناطق را بیان می نماید. به طور کلی 40 درصد از مساحت جهان، 80 درصد از مساحت ایران و 81 درصد از مساحت استان خراسان خراسان جنوبی را عرصه های بیابانی و کویری تشکیل می دهند که سالانه به این مساحت افزوده می شود. این امر مشکلات زیادی را برای ساکنین این مناطق به وجود آورده و باعث مهاجرت آنها گردیده و این مناطق خالی از سکنه شده است که این خلاء جمعیتی مسیری مناسب برای اشرار و قاچاقچیان به وجود آورده و باعث ایجاد ناامنی در این مناطق شده است. فرصت های اقتصادی زیادی در نواحی بیابانی و کویری ایران وجود دارد و می تواند به بهبود شرایط زندگی و اقتصاد ملی کمک کند، اما چالش ها و موانع امنیتی موجود باعث گردیده که این فرصت ها گسترش نیابند. تصمیم گیری برای رفع موانع امنیتی از وظایف اصلی دولت است که با استقرار امنیت می تواند مشوقی برای مردم و صنایع باشد تا نسبت به فراهم آوردن خدمات و امکانات برای توسعه این مناطق اقدام کنند و این امر مستلزم همکارهای مشترک بین مراکز دانشگاهی، تحقیقاتی و اجرایی با نیروی های نظامی و انتظامی جهت رفع این موانع و برقراری امنیت پایدار در مناطق کویری می باشد.

کلیدواژه ها:

ایران ، امنیت ، انتظامی ، کویر