معرفی روشهای کشت گز شاهی(Tammarix aphylla) در مناطق دارای آبها و خاکهای نامتعارف

استفاده از آبها و خاکهای نامتعارف که هم اکنون بر اساس معیارهای موجود، جزو آبها و خاکهای قابل مصرف در برنامه ریزی زراعی لحاظ نمی گردند، می تواند به عنوان یک منبع جدید در نظر گرفته شود و به استناد شرایط موجود، استفاده از این نوع آبها و خاکها اجتناب ناپذیر خواهد بود. گز شاهی که از درختان مناطق بیابانی به شما می رود و اغلب در خکهای فقیر تا شور و قلیای نواحی خشک می روید می تواند بعنوان بهترین گزینه برای کشت در این مناطق مورد استفاده قرار گیرد. هدف از اجرای طرح های گزکاری استفاده بهینه از آب های نا متعارف و خاک های شور و شور قلیا و وارد نمودن این منابع به چرخه تولید اقتصادی کشور، ایجاد پوشش درختی مناسب برای کاهش سرعت باد و جلوگیری از فرسایش خاک در مناطق گرمسیری و بیابانی می باشد. به منظور کاشت گز شاهی در منطق خشک آگاهی از وضعیت آب و خاک منطقه ضروری می باشد بنابراین در هر منطقه اجرایی 2 نمونه آّب(آب آبیاری و سفره زیرزمینی) و 4 نمونه خاک از اعماق(عمق های 20-0، 40-20، 80-40 و بیشتر از80سانتیمتر) برداشت و به آزمایشگاه فرستاده شد. در نهایت با توجه به وضعیت آب و خاک، وضعیت لایه غیرقابل نفوذ و وضعیت سنگ و سنگریزه اعماق 5 روش کاشت گز شاهی در مناطق دارای خاک شور یا آب شور معرفی گردید.این روش در 72 منطقه از استان فارس اجرا گردید. نتایج نشان داد، روش پنجم کاشت، 92% و روش اول کاشت 69% موفقیت د پی داشته است بدین ترتیب با کاربرد مدیریت خاص و اجرای تمهیدات و توصیه های مناسب می توان از آب یا خاکهای شور و کم تا بلا استفاده بهترین استفاده را نمود.

کلیدواژه ها:

کشت ، مناطق بیابانی ، آب و خاک نا مناسب(شور) ، گزشاهی ، استان فارس