تهیه نقشه مناطق بیابانی بر اساس پارامترهای زمین شناختی

یکی از اساسی ترین عوامل گسترش مناطق بیابانی ، ساختار زمین شناسی و نوع لیتولوژی سازندهای مختلف تشکیل دهنده حوضه هاست. وجود انواع سازندهای تبخیری و ریزدانه های حاوی املاح مخرب ، در گسترش بیابانها نقش اساسی دارد. بیش از دو سوم مساحت استان قم را مناطق خشک و بیابانی تشکیل می دهند. هدف از انجام این تحقیق بررسی زمین شناسی و پراکندگی جغرافیایی سازندهای تبخیری و تاثیر آنها در ایجاد بیابانهای اولیه و ثانویه در استان قم می باشد. بدین منظور با استفاده از نقشه های زمین شناسی و شبکه هیدروگرافی، نقشه های اولیه سازندهای تبخیری و شور (بیابان اولیه) و سازندهای تحت تاثیر سازندهای تبخیری (بیابان ثانویه) در محیط GIS و با استفاده از نرم افزار Ilwise تهیه گردید. سپس با انجام عملیات صحرایی ، محدوده بیابانهای استان قم کنترل و اصلاح گردید. با توجه به نتایج بدست آمده ، از کل محدوده استان سطحی معادل 660794 هکتار ( 8/58 درصد ) جزو بیابانهای اولیه و 83161 هکتار ( 4/7 درصد ) جزو بیابانهای ثانویه می باشد. در مجموع 2/66 درصد از مساحت استان جزو قلمرو مناطق بیابانی از نظر زمین شناسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

بیابان ، سازند زمین شناسی ، ژئومورفولوژی ، استان قم