بررسی سامانهای عرفی بهرهبرداران مراتع کوهستانی مناطق نیمه خشک (مطالعه موردی:عبدل آباد تربت جام

از آنجا که واحد مدیریت در مراتع کوهستانی سامانهای عرفی است، مطالعه موجود به بررسی و مقایسه برنامههای اصلاحی و اوضاع طبیعی حاکم بر سامانهای عرفی از منظر دامداری و پوششگیاهی پرداخته و در انتها راهکارهایمتناسب با منطقه را با استفاده از اطلاعات بهدست آمده معرفی مینماید. منطقه مورد مطالعه شامل 5 سامان عرفی است که تعداد بهرهبرداران آن بالغ بر 109 نفر هستند. بهمنظور تعیین محدوده سامانهای عرفی و طبقهبندی پوشش گیاهی با استفاده ازGIS منطقه مورد مطالعه به 6جامعه گیاهی تفکیک شد و درصد پوششتاجی، تولید، وضعیت و ظرفیت در جوامع گیاهی و سامانهای مختلف برآورد گردید. با استفاده ازدادهها که شامل تعداد دام، ترکیب و اندازه گله در هر سامان، میزان تراکم دام و تناسب آن با ظرفیت مرتع مشخصشد. جهت مقایسه معیارهای فوق از تجزیه واریانسیکطرفه و روشLSD استفاده شد. نتایج حاصل از تعداد دام و ظرفیت مرتع معلوم کرد که تمامی سامانها دام مازاد بر ظرفیت داشتند و مراتع منطقه تنها جوابگوی 50 درصد از دامهای موجود بود. به طورکلی نتیجهگیری میشود از سمت ارتفاعات بهمناطق پاییندست وضعیت پوشش گیاهی، تولید، درصد پوششتاجی و همچنین سطح اراضیمرتعی کاهش پیدا کرده، تجمع و فشار دام افزایش مییابد که باید برنامهریزیهای دولت در مراتع پاییندست تمرکز بیشتری پیدا نماید و با استفاده از چوپانهای مجرب از مراتع ارتفاعات با کارایی بیشتری بهرهبرداری شود

کلیدواژه ها:

سامان عرفی ، مراتع کوهستانی SDL/ظرفیت چرایی ، تراکم دام