مهمترین عوامل تخریب و بیابان زایی درجنگل و ارائه راهکارهای مدیریتی مناسب با هدف دستیابی به مدیریت پایدار ( مطالعه موردی: بخشی از جنگلهای کاکارضای خرم آباد)

اکوسیستمهای جنگلی با در برگرفتن غنای بیولوژویکی بالا از منابع مهم و حیاتی هر کشوری بوده و نقش مهمی در توسعه پایدارکشورها دارند. نگهداری، مدیریت و بهره برداری مناسب و معقول از ین اکوسیستمها مستلزم شناخت علمی و همه جانبه بوده تا امکان برنامهریزی اصولی را برای این اکوسیستمها فراهم سازد. در میان منابع جنگلی کشور، زیست بوم جنگلهای زاگرس از گسترده ترین اکوسیستمهای جنگلی کشور است که متاسفانه تا کنون مدیریت اعمال شده بر این اکوسیستم با ارزش با اصول توسعه پایدار سازگاری نداشته و این موضوع نتوانسته تاثیر چندانی در جلوگیری از روند تخریب کنونی و بیابانزایی این زیستگاهجنگلی داشته باشد. دلایل فراوانی برای نابودی جنگلهای کشور برشمرده میشود که هدف از این مقاله مروری بر مهمترین دلایل تخریب و گسترش بیابان در جنگلهای منطفه کاکارضای خرم آباد و ارائه راهکارهای مدیریتی مناسب به منظور جلوگیری از روند کنونی تخریب این ناحیه رویشی میباشد. نتایج بررسیهای صورت گرفته نشان میدهد عدم سیاستگذاری صحیح، نادیده گرفتن مشارکت مردمی، چرای مفرد دام و آتشسوزی از عوامل عمده تخریب و بیابنزایی در این جنگلها میباشند

کلیدواژه ها:

بیابانزایی ، جنگل های کاکارضا ، راهکارهای مدیریتی ، علل و عوامل تخریب ، مدیریتپایدار