معرفی گونه های سازگاردرراستای مهاربیولوژیک فرسایش بادی مطالعه موردی دشت گیلوان

بیابان زایی ازجمله فرایندهایی استکه با سرعت شتابنده درمقیاسی فرامنطقه ای توان تولیدی بیولوژیک سرزمین ها را کاسته و بردامنه کمی و کیفی آلودگیهای زیست محیطی می افزاید ازشاخص ترین خسارات وزش باد و حرکت ماسه های روان بالارفتن سطحتبخیر و تعرق ازبین رفتن خاک حاصلخیزی تاثیربرکاهش درامد سرانه بهره برداررا نهایت فقرمهاجرت حاشیه نشینی و... را به دنبال دارد مناسب ترین راه کارمقابله با بیابان زایی بایستی منجر به افزایش توان اکولوژیکی تثبیت پایداری نسبی ماندگاری درطبیعت و مهیا کردن شرایط زیستی می باشد ازموثرترین راه های مقابله با این پدیده نگهداشت و احیای پوشش گیاهی سطح خاک است بنابراین نوع گونه های گیاهی و تنوع کشت با تکیه بربومی بودن گونه و سازگاری آنها درشرایط خاص اقلیمی امکان زاداوری و تجدید حیات و بهره برداری ازآنها پس ازطی دوره رشدلازم دراولویت اول بررسی این تحقیق قرارگرفت ازانجایی که گیاهان بومی و اندمیک ذخایر توارثی گیاهی هرمنطقه به حساب می آیند که به دلیل دارا بودن صفات مرفولوژیکی مطلوب مقاومت به افات و امراض و سازگاری به شرایط اکولوژیک ازاهمیت خاصی برخوردارند باتوجه به رویکرد احداث بادشکن درسالهای اخیر دراین تحقیق برانیم باتکیه برهدف توسعه پایدارکشاورزی دراکوسیستم طبیعی به بررسی گیاهان بومی مناطق خشک دشت گیلوان ازجنبه سازگاری و استفاده ازمنابع درراستای کشت و توسعه این گیاهان درسرزمین های کم بهره و کویری و حاشیه مزارع بپردازیم ازنتایج بدست آمده گونه های ذیلCordia Myxal -Calligonum comosum -Salvadora persica -Eucalyptus camadulensis -Eugenia jambos -Mangifera indica -Colotropis procera -Periploca aphylla Decne -Celtis Caucasica -Prosopis farcta -Ziziphus spina-chrisit -Prosopis juliflora -Olea europaea - Tecomella- Phoenix Dactylifera-Palmaceae جهت احداث بادشکن بصورت مخلوط توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، گیاهان بومی ، سازگاری ، سرزمین کم بهره ، عرصه های بیابانی ، بادشکن