توسعه ی الگوهای پایدار فصل مشترک راه و رود

محیط مفهومی است پیچیده و مرکب که ابعادگوناگون داردداده های فضایی جنبه های اجتماعی فرهنگی فیزیکی معماری نمادی جغرافیایی تاریخی و زیستی ازابعادمهم محیط یک شهرمحسوب میشوند پایده گاه ها نیز یکی ازاین رهیافت های متوازن میباشد که درصورت تفکر و برنامه ریزی صحیح به توسعه پایدارشهرها کمک شایانی مینماید عابرین پایده و البته علاقه مندان پایده روی با پرسه زنی درفضای شهری به تجربه ای نو ازتعاملات شهروندی متجرب خواهند شد که باعث ارتقای کیفی فضا و تعاملات اجتماعی میشود درچاره جویی ازمسائل مشتعل براین مسیر استفاده ازابزارهای پایش مدار به سیطره ی حس مکان و انتقال نقطه ای پایدار ازمنش اجتماعی به ساختارمتقابل ازارتباط انسان و محیط دست پیدا میکنیم تا دراین پژوهش با روندی منعطف و شاید کالبدی ازدیدگاهمنظر به تعامل دراحیای یک مسیر به صورت موردی رودخانه هراز بپردازیم روش تحقیق دریان مسیراستفاده ازرهنمون های معماری پایدار با رویکرد تعاملی میان انسان و طبیعت می باشد که هریک درجایگاه خویش نیاز به مدیریت فعال و کنش گردارد و برپایه مروری برادبیات و استنادبه نظرات صاحبنظران این حوزه به رشته تحریردرآمده است

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، پیاده راه ها ، توسعه مسیر ، تعاملات ، رود ، طبیعت