مروری بر کاربرد و مقایسه روش های کمی جهت ارزیابی توان توسعه شهری

توسعه فیزیکی شهرها فرایندی پویا و گریزناپذیر است که طی آن محدوده های فیزیکی شهر درجهات مختلف گسترش یافته و سبب تغییر دروضعیت پوشش کاربری و بافت اراضی منطقه میشود مدلسازی و شبیه سازی رشدشهری میتواند ابزار مناسب برای تشریح روابط متقابل بین محیط انسان ساخت و محیط طبیعی به منظور کمک به تصمیم گیری برنامه ریزان درشرایط پیچیده محیطی باشدهدف درپژوهش حاضرمقایسه روشهای کمی ریاضی و بررسی نحوه عملکرد آنها درفرآیند برنامه ریزی و ارزیابی توان توسعه شهری است بدین منظور روشهای سلول های خودکار منطق فازی شبکه های عصبی مصنوعی و فرآیندتحلیل سلسله مراتبی مورد بررسی و مقایسه قرارگرفتند نتایج نشان میدهد که ازآنجایی که یک یازمهمترین ویژگیهای یک سیستم هوشمند توانایی یادگیری آن میب اشد روشهای مبتنی برهوش مصنوعی به علت دارا بودن این قابلیت منعطف تر بوده و ساده تر برنامه ریزی میشوند بنابراین بهتر میتوانند درمورد مسائل و معادلات پیچیده پاسخگوباشند و راه حلها یممکن جهت ارزیابی توان توسعه و پویایی های شهری را ارایه دهندضمن اینکه درشرایط کمبود دادهو نیز زیاد بودن تعدادپارامترها نسبت به سایرروشهای مورد بررسی نتایج آنها دقیقتر و منطبق تربرواقعیت میباشد

کلیدواژه ها:

روشهای کمی ریاضی ، ارزیابی توان اکولوژیک ، توسعه شهری ، مدل خودکارسلولی ، شبکه عصبی مصنوعی ، منطق فازی ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی