برنامه ریزی مکانی_فضایی روستاهای کوچک و پراکنده نمونه موردی شهرستان خورو بیابانک

برنامه ریزی فضایی - مکانی روستاهای پراکنده و کوچک بمنظور توسعه پایداردرپی ساماندهی سکونتگاههایی است که غالبا حدنصاب جمعیت روستا یعنی 100نفر را نداشته و ازپراکنش زیادی برخوردار ند پراکندگی و کوچک بودن سکونت گاهها ریشه درویژگیهای طبیعی وعوامل اقتصادی کالبدی دارد عناصراصلی سازمان فضایی روستاها به میزان آب قابل دستیابی دربخش تولید کشاورزی وسعت خاک و توان تولید آن برمیگردد ماندگاری نقاط روستایی درپایدارشدن تولید و تثبیت جمعیت آن نقطه است لذا تامین خدمات و امکانات مورد نیاز ساکنین ضروری است بمنظور پویایی هرکدام ازخدمات به حداقلی ازجمعیت نیاز است و برنامه ریزی فضایی و کالبدی درمسیر بررسی گزینه های تامین خدمات و ساماندهی آنها و ارایه گزینه مطلوب درهماهنگی با سازمان فضایی پهنه های کم جمعیت روستایی است بترتیبی که جمعیت ساکن ازخدمات محروم نبوده و ماهیت تولیدی آنان نیز تداوم یابد محدوده موردمطالعه شهرستان خوروبیابانک پهنه کویری استان اصفهان باتعدادقابل توجهی ازنقاط روستایی کم جمعیت و پراکنده است که بررسی ویژگیهای مکانی این نقاط به لحاظ تراکم و جمعیت مسافت آنها با مرکز شهرستان نحوه دستیابی آنها به خدمات وامکانات مورد نیاز و به عبارت دیگر حوزه نفوذآنها مدنظر خواهد بود

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی فضایی - مکانی ، توسعه پایدار ، روستاهای پراکنده و کوچک ، شهرستان خوروبیابانک ، کویر