گذر و درنگی بر معماری بدون معمار (جستاری بر کیفیت کالبدی اکو موزه ی میراث روستایی استان گیلان)

امروزه یکی از عواملی که موجب به وجود آمدن توسعه ی پایدار در شهر ها می شود ایجاد و تولید اکو موزه هایی است که به صورت آزاد و سر باز برای آشنایی مردم به وجود آمده است تا با گذشته ی خود چه از لحاظ گویشی ،لهجه ای،فرهنگی و... بلکه از لحاظ معماری آشنا شوند و ببینند که گذشتگان چگونه پاسخگوی نیاز های اقلیمی خود بودند .در گیلان فاصله ی بین روستا ها از هم پیاده 10 دقیقه و با ماشین 5 دقیقه است ولی در این فاصله نوع معماری هر روستایی در گیلان، خاص خودش است و نحوه ی پاسخگویی آن به نیاز های اقلیمی متفاوت.گیلان استانی است که نمی توان از آن به گستردگی یاد کرد اما 9 حوزه ی مختلف اقلیمی را می توان در آن شاهد بود. که این 9 حوزه را می توان زیر مجموعه ی یک تقسیم بندی به نام معتدل و مرطوب شناخت. که نگارنده معتقد است این نوع شناخت ظلم بزرگی به پاسخگویی هر استان به نیاز های اقلیمی خودش است ، چرا که با این تقسیم بندی نمی توان پی برد به درک صحیحی از پاسخ های هر روستا به بستر خود جهت ارائه ی طرح ایده آل. بنابر بر این به بررسی این 9 حوزه پرداختیم که همه را در یک جا به نام اکو موزه میراث روستایی گیلان می شود پیدا کرد.

کلیدواژه ها:

اکو موزه ، توسعه ی پایدار ، معماری پایدار ، اقلیم ، موزه ی میراث روستایی ،