تجلی شاخص های پایداری در معماری اقلیم گرم و خشک ایران (نمونه ی موردی: خانه ی مس کاشان)

معماری پایدار دارای مفاهیم عمیقی است که پیوند دهنده ی انسان، طبیعت و معماری است و در پی راه حلی جامع برای ملاحظات محیطی و در عین حال برای به دست آوردن سطح کیفی زندگی در ارزشهای فرهنگی ، اقتصادی ، اجتماعی و آسایشی میباشد. از آنجا که خانه های سنتی ایرانی نمود کامل هم آوایی محیط و انسان می باشند، با نگاهی به آن میتوان دریافت که معماران ایرانی چگونه به این مفاهیم دست یافته اند. خانه ی مس کاشان که نزدیک به یکصد و هشتاد سال قدمت دارد، مربوط به اوایل دوره ی قاجار در محله ی گریچه ی کاشان و بر اساس معماری همان دوران ساخته شده است. بنای ارزشمند این خانه با1600 متر مربع مساحت، در سطحی پایین تر از کوچه با حیاطی وسیع و گودال باغچه از دو بخش اندرونی و بیرونی با فضاهای متعدد تشکیل شده است که میتوان عملکرد فضاهای آن را تحت تأثیر اقلیم منطقه و مصالح کاربردی آن دانست. در این مقاله پس از بررسی اصول پدید آورنده ی پایداری در معماری، خانه ی تاریخی مس را به عنوان نمونه ای از خانه های بومی ایران مورد مطالعه قرار داده و چگونگی ظهور این اصول را در عناصر معماری این خانه بیان کرده ایم. با بازخوانی این اصول، می توان به ارتقاء کیفیت معماری امروزی کمک نمود. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی می باشد .

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری ایرانی ، خانه ی مس ، بوم آورد ، گودال باغچه ، اقلیم کاشان ،