اثر ترکیبات مختلف محیط کشت بر رشد ریزنمونه های گردو در شرایط اینویتزو

جنین، لپه، لپه جنین دار، و نوک شاخساره گردوی ایرانی رقم ضیاءآبادی (Juglan regia cv. Ziea-Abadi) را در محیط کشت DKW کشت نموده، وتاثیرات سطوح مختلف دو هورمون رشد( IBA و TDZ)، و املاح پرمصرف (microelements) برباززایی ورشد ریزنمونه ها، مورد بررسی قرار گرفتند. ریز نمونه ها از میوهچه های نارس ( 20 هفته بعد از تشکیل میوه)، و از نوک شاخساره (حاصل از ریز افزایی)، تهیه گردیدند. ابتدا میوهچه های نارس ضد عفونی کامل گردیدند، سپس از جنین و لپه (کوتیلدون)آنها، قطعه ای به انداز ه 1 سانتیمتر مربع حاوی لپه و جنین(جنین کوتیلدون دار) را در محیط کشت DKW با سه غلظت 0/005، 0/5، 1 میلی گرم در لیتر IBA و سه غلظت 0/05، 0/5، 5 میلی گرم در لیتر TDZ، و سه سطوح (1/2X, 1X, 2X DKW strength) املاح پر مصر ف کشت شدند. رشد و نمو هر چهار ریز نمونه فوق، در شرایط مختلف کشت مورد بررسی قرار گرفتند. در بررسی صفات مختلف رشد (شروع فعالیت رشد، سرعت پر آوری، رشد سطح برگ، وزن تر، درصد ریشه زایی و طول ریشه) پس از تجزیه آماری مشخص گردید که از هر چهار ریز نمونه فوق (جنین، لپه، لپه جنین دار، و نوک شاخسار)، می توان جهت تکثیر گردو استفاده نمود. منتها در مجموع نتایج حاصله، ریز نمونه جنین کوتیلدون دار بهتر از سه ریز نمونه دیگر به محیط کشت و در حضور دو هورمون، عکس العمل رشد نشان دادند. ریز نمونه نوک شاخساره (حاصل از ریز افزایی)، کمترین عکس العمل رشد را نشان داد.

کلیدواژه ها:

گردو ، محیط کشت IBA ، TDZ ، DKW ، کشت جنین ، کشت لپه ، کشت نوک شاخسار