بررسی عملکرد و اجزای عملکرد زیره سبز در پاسخ به سطوح مختلف تراکم و کود نیتروژن

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف نیتروژن (اوره 46%) و تراکم بوته بر رشد و عملکرد زیره سبز تحت شرایط اقلیمی خرم آباد، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان(48 درجه و 22 شرقی و 33 درجه و 29 دقیقه شمالی) در سال زراعی 85-1384 به اجرا درآمد. نیتروژن به عنوان عامل اصلی در چهار سطح 0، 25، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار و تراکم به عنوان عامل فرعی در سه سطح 80، 120 و 160 بوته در مترمربع اعمال شد. اثرات متقابل نیتروژن و تراکم بر وزن هزار دانه در سطح 0/05 معنی دار بود ولی بر دیگر صفات غیرمعنی دار یافت شد. در بین سطوح ازت، حداکثر تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در چتر، عملکرد دانه، همگی از کاربرد 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بدست آمد. بیشترین وزن هزار دانه مربوط به شاهد بود. وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیکی در تراکم 160 بوته در مترمربع بر هر دو سطح دیگر تراکم برتری معنی داری نشان داد، در حالی که عملکرد دانه در تراکم 160 بوته با تراکم 120 بوته اختلاف معنی داری نداشت. در این آزمایش، مرحله گلدهی و دانه بندی به دلیل سرعت رشد بیشتر، مرحله حساستری شناخته شدکه بایستی ازجهت فعالیتهای به زراعی به ویژه تأمین کافی مواد غذایی مورد توجه بیشتری قرار گیرد. در پایان، تراکم 120 بوته در مترمربع تؤام با 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و تراکم 160 بوته در مترمربع تؤام با 50 کیلوگرم نیتروژن در هکتار جهت دستیابی به عملکرد دانه بالا پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

زیره سبز ، نیتروژن ، تراکم بوته ، عملکرد