تعیین عوامل فیزیولوژیکی محدودکننده عملکرد دررقم آذرگل آفتابگردان

روابط منبع ومخزن یکی از عوامل فیزیولوژیکی عمده تعیین کننده عملکرد در گیاهان زراعی محسوب می شود. این پژوهش به منظور ارزیابی تاثیر تراکم و تغییر میزان مخزن بر عملکرد و اجزای عملکرد هیبرید آفتابگردان در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال زراعی 1388 اجرا گردید. تیمارهای ازمایش شامل هیبرید آذر گل در سه تراکم 85، 115، 145 هزار بوته در هکتار و حذف دانه(کاهش مخزن) شامل: تیمار بدون حذف دانه(شاهد)، حذف دانه های 1/3 کناری طبق، حذف دانه های 1/3 میانی طبق و حذف دانه های 1/3 مرکزی طبق می باشد. اعمال تیمار حذف دانه در زمان گرده افشانی کامل انجام گرفت. با افزایش تراکم عملکرد دانه، وزن دانه های پوک، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ساقه، برگ، دمبرگ و طبق و انتقال مجدد افزایش یافت و در حالیکه صفاتی از قبیل وزن هزار دانه و قطر طبق کاهش پیدا کردند. وزن هزاردانه در تراکم های 85، 115، 145 هزار بوته در هکتار به ترتیب معادل 56/87، 48،50/85 گرم و عملکرد دانه معادل 224/7، 264/4، 311/1 گرم بر متر مربع بود. تیمارهای حذف دانه نسبت به شاهد افزایش وزن هزار دانه داشته به طوری که شاهد 49/6 گرم و تیمارهای حذف 1/3 کناری، 1/3 میانی و 1/3 مرکزی به ترتیب 50/6، 52/6 و 54/7 گزم وزن هزاردانه نشان دادند. با توجه به افزایش میزان وزن هزار دانه در تیمارهای حذف دانه نسبت به شاهد و همچنین کاهش میزان وزن هزار دانه با افزایش میزان تراکم می توان این چنین نتیجه گیری نمود که این رقم آفتابگردان با محدودیت منبع مواجه است.

کلیدواژه ها:

مخزن ، منبع ، آفتابگردان ، حذف دانه ، تراکم