تعیین ارتباط بین عملکرد و اجزای عملکرد با استفاده از آنالیز تجزیه مسیر در ارقام گندم

عملکرد دانه در گندم ناشی از اثر تجمعی اجزای تشکیل دهنده آن می باشد. شناسایی این اجزا و رابطه آن با عملکرد دانه می تواند در گزینش ارقام پر محصول موثر واقع شود. بدین منظور آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار بر روی 6 رقم جدید منطقه در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان اجرا گردید. همبستگی عملکرد دانه در واحد سطح با همه صفات مورد بررسی مثبت و معنی دار شد و بیشترین همبستگی را با وزن هزار دانه داشت(0/69). نتایج تجزیه مسیر نیز حاکی از آن است که وزن هزار دانه بیشترین اثر را بر روی عملکرد دانه دارد(0/46) که با بررسی های انجام شده مشخص گردید طول دوره پر شدن دانه بیشترین تاثیر را بر روی عملکرد دارد به طوری که 65 درصد از تغییرات وزن هزار دانه توسط طول دوره پر شدن دانه توجیه گردید و از طرفی طول دوره پر شدن دانه در این تحقیق تحت تاثیر طول دوره رویشی قرار گرفت و نشان داد که با افزایش طول دوره رویشی طول دوره پر شدن دانه نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

گندم ، تاریخ کاشت ، تجزیه مسیر ، اجزای عملکرد