دیسیپلین شناخت و تحلیل بافت ارزشمند و تاریخی شهرها

معماری یک دیسیپلین فرهنگی است و به همین دلیل، نیاز دارد تا همیشه در حرکت باشد. این حرکتمعماری را قادر میسازد به چیزی به جز آن چه هست، تبدیل شود. معماری برای حرکت رو به جلو، نیاز داردتا پیش فرض ها و وضعیت موجود خود را مورد بازبینی قرار دهد این بازاندیشی شرایطی را ایجاد می کند که درآن، معماری از نو تعریف می شود و از نو شکل می گیرد. به این ترتیب، نه تنها به دگرگونی های فرهنگی دنیایمعاصر پاسخ میدهد، بلکه در ایجاد آنها هم نقشی بر عهده می گیرد. از طرفی زندگی مطلوب در بافت هایتاریخی شهرها و حفاظت از آنها، مستلزم برنامه ریزی، ساماندهی، احیا و بهسازی بافت های تاریخی و تعادل-بخشی میان بافت قدیم و جدید است؛ لذا نخستین گام، شناخت و تحلیل مشکلات موجود در بافت تاریخیاست. پرسشی که در این پژوهش مطرح می باشد اینست که آیا نمی شود دیسیپلین (ساختاری) را به منظورشناخت و تحلیل بافت تاریخی تعریف کرد عناصر چه در هنر معماری و چه در سایر هنرها کمتر به صورتمجرد دیده میشوند و همواره برای تعریف خود نیازمند داشتن تمایزی نسبت به زمینه و رابطه با سایر عناصرهستند؛ از این رو میتوان بافت در معماری را در سه گروه کلی دسته بندی کرد که عبارتند از: الگوهای فرمی،فعالیتی و اقلیمی. ساختار اصلی مقاله بر پژوهش کیفی با رویکرد تحلیلی از نوع کاربردی استوار است که ازطریق مطالعات کتابخانه ای به بررسی و چگونگی ایجاد ساختار به منظور شناخت الگوهای فرمی- اقلیمی و فعالیتی است که در این راستا برنامه دهی دورک به منظور ساختاری برای شناسایی الگوهای فرمی- اقلیمی و روش مطالعه زندگی شهری یان گل به عنوان دیسیپلینی برای شناسایی الگوهای فعالیتی در بافت، معرفی خواهند شد.

کلیدواژه ها:

دیسیپلین ، بافت تاریخی ، برنامه دهی دورک ، مطالعه زندگی شهری