ارزیابی و بهبود قابلیت اطمینان سیستم قدرت با در نظر گرفتن شاخصهای مبتنی برتوان راکتیو

توان راکتیو نقش بسیار مهمی در بهرهبرداری سیستم قدرت دارد، ولی با این حال در ارزیابی قابلیت اطمینان سیستم کمتر موردتوجه قرارگرفته است. در روشهای مرسوم ارزیابی قابلیت اطمینان، معمولا مقادیر بیشینه و کمینه ثابتی برای منابع تولید توان راکتیو در نظر گرفته میشود، حا آنکه احتما وقوع نقص در منابع یادشده در ارزیابی مورد بررسی قرار نمیگیرد، همچنین جزییات نوسانات ولتاژ شبکه هم کمتر تحلیل میشود کاهش بار اکتیو بدون توجه به توان راکتیو برای جبران این نوسانات استفاده میشود و به طورکلی به تأثیری که توان راکتی و در نوسانات ولتاژ دارد و به میزان قابلیت اطمینانی که در صورت عیب در تجهی زات تأمین کننده توان راکتی و از قابلیت اطمینان کل شبکه، کم میشود، توجه نشده است در این مقاله ضمن توجه به تأثیر توان راکتیو در ارزیابی قابلیت اطمینان منابع جدید تولید توان راکتیو به گونهای جایابی میشوند که بیشترین تأثیر را در بهبود قابلیت اطمینان شبکه داشته باشد و با تزریق توان راکتیو در مکان مناسب به جبران کمبود توان راکتیو و نوسانات ولتاژشبکه میپردازد و سپس از روش کنتر غیرمتمرکز ولتاژ و توان راکتیو، جهت کاهش انرژی تأمین نشده بهره گرفت شده است. شبکه 30 باسه IEEE استاندارد نیز برای تحلیل و ارزی ابی روش پیش نهادی مورد مطالعه قرار میگیرد و نتایج حکایت از تأثیر توان راکتیو در بهبود قابلیت اطمینان شبکه دارد.

کلیدواژه ها:

توان راکتیو ، پایداری ولتاژ ، قابلیت اطمینان شبکه ، قطع بار ، شرایط احتمالی ، کنتر غیرمتمرکز ولتاژ