مطالعه و بررسی عوامل تاثیرگذار در جوشکاری آلومینیوم و آلیاژهای آن به روشهای GMAW به منظور بهینه سازی، جهت کاربرد در صنایعدریایی

آلومینیوم به عنوان یک فلز پرکاربرد سالهاست که در صنایع دریایی دنیا کاربرد دارد. این خانواده از فلزات به دلیلآنکه دارای اکسید پیوسته هستند طول عمر بیشتری نسبت به فلزات مشابهی دارند که دارای اکسید گسستهمی باشند. پارامترهایی مانند فرآیند ساخت، تیراژ تولید، شرایط کاری، عمق کاری، دمای کاری، شرایط فیزیکی و شیمیاییآب دریا، عمر مورد انتظار و میزان خوردگی، به عنوان شاخصه های انتخاب ماده در نظر گرفته شده اند. یکی از کارآمدترینروشهای اتصال دهی در ساخت تجهیزات دریایی و نظامی جوشکاری ذوبی می باشد. حرارت موضعی تولید شده درجوشکاری، پیوند ساختاری بین دو فلز ایجاد می نماید که خود منبع بروز عیوبی همچون تنش پسماند و اعوجاج می باشد.حضور این عیوب سبب کاهش عمر مفید کارکرد محصولات تولید شده به وسیله جوشکاری در محیط های دریاییمی گردد. از طرفی به علت تمرکز حرارت در جوشکاری، به وجود آمدن ناحیه ای تحت عنوان ناحیه متاثر از حرارت (HAZ)اجتناب ناپذیر است. این ناحیه محل تمرکز عیوب ساختاری بوده و مقاومت به خوردگی کمتری دارد. یکی دیگر ازمشکلات اصلی در سازه های دریایی ساخته شده از آلومینیوم، ترک ناشی از خوردگی کششی است که نقش فرآیند ساخترا بسیار پررنگ می کند. از محتمل ترین نواحی برای ایجاد ترک ناشی از خوردگی کششی، موضع جوش است. قابل ذکراست که تنش پسماند در ناحیه جوش از نوع کششی بوده که از مهترین عوامل اشاعه ترک در مواد است. بنابراین، اطلاعاز نحوه تاثیر پارامترهای مختلف جوشکاری در پیدایش ناحیه HAZ و اندازه آن و ارایه راه کاری برای کاهش تنشپسماند حاصل از جوشکاری و درنتیجه کاهش میزان ترک ناشی از خوردگی بسیار حایز اهمیت است. هدف از این پژوهشبررسی روشهای جوشکاری آلومینیوم و عوامل تاثیرگذار بر آن و مقایسه آنها جهت افزایش کیفیت اتصالات جوش شدهو کاهش عیوب است.

کلیدواژه ها:

جوشکاری آلومینیوم ، سازههای دریایی آلومینیومی ، جوشکاری آلومینیوم قوسی با گاز محافظ