تدوین برنامه راهبردی ایجاد گروه‌های مدیریت بحران مدارس

بازبینی ساختارهای کالبدی و نظام‌های اجتماعی شهرها و محلات سنتی ایران، نشان‌دهنده اهمیت مکان‌های عموی از جنبه‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بوده است و همواره در ساخت و نگهداری این ابنیه حداکثر دقت و سلیقه بکار گرفته شده است. یکی از دلایل این امر استفاده جمعی از این فضاها بوده است که ضرورت استقامت و تاب‌‌آوری آن را بیشتر کرده است. در چهره جدید شهرها نیز فضاهایی همچون مدارس که تراکم جمعیت در ساعات مختلف روز در آنها بیشتر از سایر اماکن است، ایمن‌سازی و حفاظت از جان و مال افراد در مقابل حوادث احتمالی آسیب‌پذیری جامعه را در حد قابل توجهی کاهش می‌دهد. در شهری مانند تهران که به لحاظ موقعیت جغرافیایی و جمعیتی همواره در معرض بروز سوانحی چون سیل، زلزله، آتش‌سوزی و غیره است، پیش‌بینی ساز و کار مقابله با بحران‌های طبیعی و انسان‌ساز در مدارس قطعی است. این ساز و کار در برگیرنده مقاومت و ایمنی فیزیکی و فعالیت‌هایی در زمینه پیشگیری، آماده‌سازی و مقابله با بحران‌ها خواهد بود. با توجه به الگوی عمومی ساخت و بهره‌برداری از مدارس در سطح شهر تهران و ضوابط و قوانین موجود، بهترین راهکار حفاظت از دانش‌آموزان و دبیران در مقابله با حوادث کدام است؟ و چگونه می‌توان با حداقل تغییرات خسارات جانی و مالی را در مدارس شهر تهران را به هنگام وقوع حوادث به حداقل رساند؟ در پژوهش حاضر سعی کرده‌ایم با بررسی تجارب کشورهای پیشرو در امر مدیریت بحران، الگوهای متداول و پاسخ‌ده را در تهیه برنامه مدیریت بحران مدارس شناسایی و با مقایسه روشها با توجه به شرایط و امکانات عمومی مدارس سطح شهر تهران مدل بهینه‌ای را ارائه نماییم. پس از بدست آمدن مدل بهینه به منظور ارزیابی میزان اثربخشی طرح آن را در یکی از مدارس دولتی شمال شهر تهران بصورت آزمایشی اجرا کردیم. باتوجه به تحلیل نتایج حاصله و شناخت نقاط قوت و ضعف موجود در طرح، ایمنی و آمادگی در برابر سوانح طبیعی ارتقاء یابد.

کلیدواژه ها:

ایمنی در مدارس ، مدیریت بحران ، گروه‌های مدیریت بحران مدارس