سنجش اعتماد اجتماعی در سکونتگاه های غیر رسمی در راستای مقابله با بحران اجتماعی نمونه موردی:شهر خود انگیخته گلستان

رشد سریع شهرنشینی دردهه های پیشین که روندی غیرقابل پیش بینی داشت باعث بروز معضلات و چالشهایی درسراسرجهان شد که البته درجوامع کمترتوسعه یافته اثرات بیشتری برجای گذاشت درایران نیز بصورت های مختلف شاهد بروز این گونه معضلات شهری هستیم دراین میان حاشیه نشینی و اسکانهای غیررسمی به عنوان ایینه تمام نمای مسائل اجتماعی و شهری بیانگر کیفیت حاکم برزندگی بخش قابل توجهی ازافراد ج امعه درایجاداجتماعی اقتصادی شهری و .... می باشد سکونتگاه های خودانگیخته جایگاه خاصی دراسیب شناسی ها و پژوهشهای شهرسازی و علوم اجتماعی دارند وجود اعتماد اولین و مهمترین عامل دربهبود اوضاع اجتماعی وب هسازی بافت های ناکارامد شهریست اهمیت این موضوع دربافتهای فرسوده شهرهای حاشیه ای چون گلستان دوچندان است براساس یافته های این مطالعه حاشیه نشینان ازشهر و محله زندگی خود رضایت بالایی ندارندو ازاحساس تعلق شهروندی پایینی برخوردار هستند همچنین مشارکت مردمی و اعتماد به نهادهای ذیربط ازسطح پایینی برخوردار می باشد بهبود زیرساختهای فیزیکی شهر یامحله مهمترین اولویت آنان برای بهبود وضعیتشان محسوب میگردد درراستای بررسی میزان اعتمادتعمیم یافته میزان اعتماد کلی یک فرد به عموم مردم و همچنین ا عتمادنهادی اعتماد به نهادهای دولتی درشهر پرسشنامه ای درمیان مردم بافت فرسوده شهرگلستان پخش و نتایج بدست آمده نشان ازسطح پایین اعتماد کلی درنزد مردم ووجود بیشترین میزان اعتماد به مراکز اموزشی و تربیتی درنزد ساکنین بافت بوده است که راه کارهایی بادرنظر گرفتن محور عمل بودن افزایش اعتمادودرنتیجه تسریع روند توسعه شهری ارایه شده است

کلیدواژه ها:

سکونتگاه غیررسمی ، اعتماداجتماعی ، مشارکت مردمی ، توانمندسازی ، گلستان