بررسی اثر امواج رادیویی RF بر چشم انسان و روشهای کاهش آن

با توسعه سریع فن آوری های الکترونیکی، آلودگی الکترومغناطیسی اهمیت بیشتری یافته است. امواج رادیویی علیرغم کارآئی مفیدی که دارند چنانچه کنترل و مدیریت نگردند برای آدمی بسیار خطرناک بوده و امکان آسیب رسیدن به بافت های بدن انسان که در معرض این امواج قرار گرفته باشند وجود دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثرات امواج رادیویی بر روی چشم انسان و بیان روشهایی برای کاهش این نوع آلودگی می باشد. روش کار این مقاله مطالعاتی بوده است. مطالعات نشان داده تابش امواج الکترومغناطیسی دارای دو نوع اثر حرارتی و غیر حرارتی می باشند و از پارامتر نرخ جذب ویژه SAR به عنوان معیاری برای ارزیابی مقدار آسیب پذیری ناشی از امواج الکترومغناطیسی بر روی چشم استفاده می گردد. در این مطالعات به منظور محاسبه نرخ جذب ویژه ابتدا بافت تشکیل دهنده چشم و میزان نرخ جذب امواج در قسمت های مختلف چشم مورد مطالعه قرار می گیرد و بعد یک مدل الکترومغناطیسی برای چشم استخراج می گردد. در قسمت بعد از طریق روشهای عددی در الکترومغناطیس مقدار نرخ جذب ویژه در قسمت های مختلف تشکیل دهنده مدل چشم محاسبه می گردد و با مقایسه این اطلاعات با مقادیر مجاز بیان شده در استاندارد، مخرب بودن این امواج مطالعه می گردد. نتایج نشان داده است بافت چشم بسیار حساس بوده و وقتی چشم در معرض امواج قرار می گیرد دمای چشم افزایش می یابد و همچنین زاویه قرار گرفتن آنتن نسبت به چشم در میزان نرخ جذب ویژه موثر است. نتیجه گیری حاصل از این پژوهش با توجه به بررسی ها ی مطالعاتی حاکی از آنست که بدون رعایت نکات ایمنی از جمله حفظ فاصله، می توانند باعث ایجاد عوارض خطرناکی در بدن شود. این امواج بر سیستم بینایی افراد تاثیر منفی دارد. لذا آلودگی بیش از حد پرتوهای رادیویی باعث کاهش بینایی، آب مروارید و ... خواهد شد

کلیدواژه ها:

امواج رادیویی ، آسیب به چشم ، نرخ جذب ویژه