ارزیابی میزان مشارکت ذینفعان در مقاومسازی بافتهای فرسوده در مقابل بحرانهای طبیعی: نمونه موردی کوی سیدی شهر مشهد

آسیبپذیری شهرها از مخاطرات محیطی به چالشی مهم در برابر علوم شهرشناسی، مدیریت، علوم مهندسی و برنامه ریزی شهری تبدیل شده است. پژوهشها و نوشتارهای مربوط، حاکی از آناند که به رغم مطالعات و تحقیقاتی که طی حدود هفت دهه گذشته در مورد بافتهای تاریخی و قدیمی و فرسوده شهری انجام شده اند اسیب پذیری بافتهای مذکور دربرابر بحرانهای طبیعی از دهه 09 میلادی مورد توجه قرار گرفته و در ایران نیز ازاواسط دهه 70 به این موضوع اهمیت داده شده، که در واقع غفلت از اهمیت ایم موعوه را در پی داشته است اهمیت اسیب پذیری شهرمشهد دربرابر زلزله به خصوص بافتها و فضاهای فرسوده مناطق شهری آن، همچنیم با عنایت به بستر طبیعی ناامن و مجاورت آن با گسلهای فعال در جنوب و شمال آن، لزوم شناخت آسیبپذیری بافتهای قدیمی فرسوده بخش محله سیدی دربرابر بلایای طبیعی را در اولویت قرار داده است. ایم مطالعه با در نظر گرفتن نظامهای اسیب زا و تاثیرپذیر دردرون نظام شهری میزان مشارکت را در زمینه مقاومسازی محدودههای آسیبپذیر بافت فرسوده منطقه 7شهرمشهد کوی سیدی ازمنظرمدیران شهری مورد بررسی قرار داده است دراین بررسی اسیب پذیری هریک ازمتغیرها و چگونگی پراکنش آنها در سطح بلوکهای منطیه در تابع مورد نظر محاسبه شده ووضعیت اسیب پذیری محدوده مورد بررسی براساس وزن کل متغیرها در سطح نواحی و بلوکهای شهری منطقه، مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است دراین تحقیق نمونه گیری ازجامعه مورد مطالعه به روش تصادفی ساده بود که پرسشنامه بین 58نفرازکارشناسان و مدیران شهری توزیع گردید انالیز اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه با روش کمیف شامل ازمون توصیفی، استنباطی ازمون کروسکال و ازمون نرمالیته بوده است

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده شهری ، آسیبپذیری بافت ، بحرانهای طبیعی ، مشارکت شهروندان