بررسی تغییرات اقلیمی و درصد فراوانی خشکسالی های استان یزد

خشکسالی یکی از بلایای جوی و اقلیمی و از جمله رخدادهای مصیبت باری است که در تناوب با سیلابها هر ساله خسارتهای قابل ملاحظه ای در چهار سوی کشور بوجود می آورد. موقعیت استان یزد در فلات مرکزی ایران و محاصره شدن آن توسط کویرها و بیابانهای مرکزی ، دوری از دریاها و فرسایش رطوبتی توده های هوای وارد شده به منطقه، اثرات مضاعفی را بر تشدید خشکی و وقوع خشکسالی دراین منطقه دارد. نزولات جوی ناچیز و تغییرپذیری زیاد آن باعث تشدید اثرات خشکسالی و حساسیت منطقه به این رخداد آب و هوایی شده است. بنابراین بروز خشکسالی های گسترده، شدید و با دوام از ویژگیهای اقلیمی منطقه بوده و بررسی ابعاد آن ازجمله شدت، تداوم، فراوانی، آغاز و پایان خشکسالی ها، پیش بینی خشکسالی و ارائه روش های مدیریت منابع آب و بحران خشکسالی از اهداف این طرح می باشد. با توجه به ضرورت نگرش سیستمی به هر یک از مشکلات اکوسیستم های مناطق خشک و بیابانی در این طرح با انجام مطالعات پایه نظیر فیزیوگرافی، توپوگرافی، زمین شناسی ژئومورفولوژی ، هوا و اقلیم شناسی ، ارزیابی منابع، کشاورزی، هیدرولوژی و منابع آب بادیدی جامع به مسئله خشکسالی توجه شده است. در مرحله بعد با آماده سازی آمار و اطلاعات هواشناسی و منابع آب به ارزیابی و روندیابی خشکسالی پرداخته شده است. تحلیل منطقه ای بارش و تعیین رگادیان بارندگی و ترسیم همباران اساان از دیگر مقدمات این طرح بوده است. پس از بررسی شاخص های مختلف خشکسالی شاخص درصد از بارش میانگین به عنوان معیاری برای ترسیم نقشه های شدت خشکسالی و پهنه بندی خطر خشکسالی استان انتخاب گردیده است. با توجه به اهمیت توزیع زمانی و مکانی خشکسالی از شاخص دهکها و جهت روندیابی خشکسالی از تحلیل سری زمانی بارندگی سالیانه ایستگاه سینوپتیک یزد استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان داد حداکثر خشکسالی درمناطق شرقی استان یزد و حداقل آن از نظر شدت و فراوانی درمناطق غربی وش مال ارتفاعات شیرکوه به سبب تاثیرات مثبت و سماعد توپوگرافی بوده است.