بررسی آموزه های جامعه شناسی در دنیای معماری

معماری و جامعه ارتباط نزدیک و تنگاتنگی با یکدیگر دارند، تغییر انسان و جامعه به معنای تغییر ارزش ها و هنجارهای اجتماعی است که رفتار و گرایش جامعه و شهر را تغییر می دهد این تغییر باعث تحول دائمی شهر می شود، تا جایی که می بینیم یک شهر در طول تاریخ خود دچار چنان دگرگونی ارزشی ای می شود که ارزش های دیروز تبدیل به صد ارزش های امروز می کند. اما مشکل از زمانی شروع می شود که تلاش می شود از طریق کپی کردن یک کالبد یا یک سیستم مدیریت موفق در جامعه ای خاص و تحقق آن در جامعه دیگر ارزش های مورد قبول آن جامعه یا گروه های معینی از جامعه مانند طبقه مرفه یا متوسط را تحقق بخشید که نتیجتا با کل جامعه در تضاد قرار می گیرد. معماران، طراحان محیط و طراحان شهری، محیط را با هدف تامین فرصت هایی برای روابط شخصی طراحی می کنند. اگر نظام های اجتماعی و اداری استفاده از این محیط ها را حمایت کنند، احتمال بیشتری وجود دارد که از قابلیت های پیش بینی شده محیط استفاده شود. در صورت نبود چنین حمایت، احتمال استفاده از خدمات موجود به میزان قابل توجهی تقلیل می یابد. برای انجام این تحقیق از روش های پژوهشی بر مبنای مطالعه ی منابع کتابخانه ای بهره گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که می توان حتی بدون نفی ارزش های جامعه و بدون نفی هویت حاکم بر بافت جامعه، معیارها و الگوهایی را به جامعه نشان داد، اما در صورتی که از الگوها و ارزش های بیگانه استفاده گردد نتیجه ای جز تقابل با هنجارهای جامعه و فرهنگ بومی و هویت ایرانی و اسلامی نخواهد داشت.

کلیدواژه ها:

جامعه ، فرهنگ ، معماری ، شهرسازی