بررسی اثر مدیریت سرمایه بر سود خالص عملیاتی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

مدیریت سرمایه در گردش عبارت است از تعیین مقدار و ترکیب منابع و مصارف سرمایه در گردش، به گونه ای که به افزایش ثروت سهام داران منجر شود تهرانی؛ 131:371 :. هدف مدیریت سرمایه در گردش، کسب اطمینان از استفاده بهینه از منابع برای سودآوری و حداکثر کردن ثروت سهام داران است. بنابراین سرمایه در گردش، همان طور که را پاپورت بیان کرده است، می تواند یکی از عوامل ایجادکننده ارزش برای سهام داران در نظر گرفته شود. این تحقیق به بررسی رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و سودآوری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. در این تحقیق اثر متغیر هایمختلف مدیریت سرمایه در گردش پرداخته شده است . به این منظور تعداد 33 شرکت در طی دوره زمانی 371 -332 :؛ متغیرهای سرمایه در گردش شامل متوسط دوره وصول مطالبات متوسط دوره پرداخت - بدهی و چرخه تبدیل وجه نقد را بر سود خالص عملیاتی شرکتها مورد مطالعه قرار داده ایم. نسبت جاری ،نسبت بدهی و اندازه شرکت که با لگاریتم طبیعی فروش اندازه گیری شده است به عنوان متغیر کنترلی مورد استفاده قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل از همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد بین متغیر های مدیریت سرمایه در گردش و سودآوری رابطه عکس وجود دارد .نتایج نشان می دهد اگر دوره وصول مطالبات ، دوره گردش موجودی کالا و چرخه تبدیل وجه نقد افزایش یابد منجر به کاهش سودآوری در شرکتها خواهد شد ، و مدیران می توانند با کاهش دوره وصول مطالبات ، دوره گردش موجودی کالا و چرخه تبدیل وجه نقد به حداقل سطح ممکن یک ارزش مثبت برای سهامداران بوجود آورند .

کلیدواژه ها:

مدیریت سرمایه در گردش ، متوسط دوره وصول مطالبات ، سودآوری ، چرخه تبدیل وجه نقد