بررسی جایگاه سیب درختی ایران در بازارهای جهانی با استفاده از شاخصهای مزیت نسبی

در این پژوهش مزیت نسبی، سیب درختی ایران بررسی شده است، برای این منظور از شاخصهای RCA ، RSCA و و دادههای بانکهای اطلاعاتی WTO ، فائو و بانک مرکزی استفاده گردیده است نتایج تحقیق نشان میدهد که شاخصهای مذکور به طور متوسط به ترتیب 69.2 و 7960 و 7970.0 است که این مسئله نشان میدهد، به طور میانگین در کل دوره، ایران در صادرات این حصول مزیت نسبی داشته است. اما علیرغم این میانگین مثبت، در زمینهی صادرات سیب دارای نوسانات شدیدی بوده، به گونهای که در دورهی زمانی 1988-1993 ایران با شرایط عدم مزیت نسبی رو به رو بوده است و پس از این دوره به دلیل سیاستگذاریهای مناسب این روند افزایش پیدا کرده، بطوریکه در سال 6770 قدرت رقابتی ایران در بازارهای جهانی سیب به بیشترین مقدار خود رسیده و پس از آن روند کاهشی داشته است. در مجموع میتوان نتیجه گرفت که ایران علیرغم وجود توان رقابتپذیری بالقوه در صادرات سیب در بازارهای جهانی به دلیل برنامهریزیها و سیاستگذاریهای نا مناسب یا عدم ثبات در این زمینه نتوانسته است جایگاه واقعی خود را در بازارهای جهانی پیدا کند

کلیدواژه ها:

سیب ، صادرات ، بازار بین المللی ، مزیت نسبی